Κανείς δεν περιμένει να συνοψίζεται ο δημόσιος διάλογος σε μια ανταλλαγή φιλοφρονήσεων, ιδίως λίγους μήνες πριν από τις εκλογές.
Ούτε φυσικά προσδοκά μια πολιτική σύγκρουση άνευρη και ανούσια.
Αλλά από μια αναμέτρηση με ύφος ευδαίμονος Ελβετίας έως τον οχετό τοξικότητας που μας περιβάλλει υπάρχει τεράστια διαφορά.
Διότι όλοι θα καταλαβαίναμε μια σύγκρουση με σαφήνεια αλλά και με όρια, σκληρή ίσως αλλά και με συναίσθηση ενός υπέρτερου συμφέροντος, το οποίο ούτε περιορίζεται ούτε προσδιορίζεται από τις επιθυμίες μιας παράταξης ή ενός αρχηγού.
Και τι βλέπουμε; Επιθέσεις, υπαινιγμούς, αναπάντητα ή κακοπροαίρετα ερωτήματα, προσχηματικές αντεγκλήσεις, δηλητηριώδεις υπόνοιες και ανεύθυνους χαρακτηρισμούς.
Η πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή για το νομοσχέδιο της ΕΥΠ δεν διεκδικεί θέση στις χρυσές σελίδες του κοινοβουλευτισμού – είναι το λιγότερο που θα μπορούσε να σημειώσει κανείς…
Και να πεις πως δεν υπήρχε λόγος σοβαρός;
Καλώς ή κακώς, η υπηρεσία πληροφοριών αποτελεί βασικό πυλώνα του συστήματος εθνικής ασφάλειας. Ο καθένας λοιπόν θα περίμενε από τους εκπροσώπους του έθνους να συζητήσουν για την εθνική ασφάλεια με νηφαλιότητα, γνώση, ψυχραιμία, χωρίς κραυγές, υπονοούμενα και χειρονομίες.
Θα περίμενε να συζητήσουν με όρους αμυντικής αποτροπής και όχι κομματικού κουτσαβακισμού.
Σε τελευταία ανάλυση, οι υπαρκτές εξωτερικές απειλές τρεις σκασίλες έχουν αν χρειαζόμαστε δύο εισαγγελείς ή ολόκληρο δικαστικό συμβούλιο για να κάνουν τη δουλειά.
Πώς θα φτάσουμε λοιπόν στις εκλογές;
Από τη μια πλευρά έχουμε μια κυβέρνηση οχυρωμένη στην κυριαρχία της.
Από την άλλη δραστηριοποιείται μια αντιπολίτευση διατεθειμένη να χρησιμοποιήσει κάθε μέσο με όποιο κόστος μήπως ξαναμπεί στο παιχνίδι.
Οι εκλογές όμως είναι εκ των πραγμάτων μια διαδικασία με νικητές και ηττημένους. Και η δημοκρατία στηρίζεται στη συνύπαρξη, αν όχι στη συνεργασία, των νικητών και των ηττημένων από την επομένη των εκλογών.
Εχει κανείς την αίσθηση ότι νικητές και ηττημένοι προετοιμάζονται να συνυπάρξουν; Το αντίθετο, αν κρίνω από τις φωνασκίες και τους αφορισμούς, από τη διάχυτη τοξικότητα.
Κυκλοφορούν ακόμη και σκέψεις αμφισβήτησης της εκλογικής διαδικασίας.
Ο κίνδυνος λοιπόν δεν είναι να υπάρξουν νικητές και ηττημένοι, τους οποίους θα επιλέξει ο λαός. Ετσι δουλεύουν οι σύγχρονες δημοκρατίες.
Ο κίνδυνος είναι να υπάρξουν μόνο ηττημένοι.
Διότι τότε εκείνη που θα έχει ηττηθεί είναι η δημοκρατία.
