Γιάννης Πρετεντέρης

Από το 1974 και τη Μεταπολίτευση, καμία κυβέρνηση δεν έχει ανατραπεί από την αντιπολίτευση με ψήφο δυσπιστίας στη Βουλή.

Δεν ξέρω αν θα υπερψηφιστεί απόψε η πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης. Αμφιβάλλω. Αλλά αυτό δεν αλλάζει την εικόνα μιας Βουλής που βουλεύεται εκτός τόπου και χρόνου

Μια αναιμική κι ελαφρώς μπερδεμένη αντιπολίτευση βρήκε ρεπερτόριο. Δεν θα το αφήσει εύκολα να πέσει κάτω. Και γι' αυτό η βασική ευθύνη είναι της κυβέρνησης. Αρκεί να αποσαφηνίσει τι θέλει να κάνει και πώς.

Να πω την αμαρτία μου. Οι μέρες περνούν και δεν βλέπω τον Μητσοτάκη να υπακούει εύκολα «στο πάνδημο αίτημα των πολιτών» που λέει ότι άκουσε ο Φάμελλος

Η αλήθεια είναι ότι κανείς κανονικός άνθρωπος δεν μπορεί να αντέξει αυτό που συνέβη στον Λευκό Οίκο.

Ολοι πλέον ξέρουν. Ολοι μπορούν να κρίνουν. Και τίποτα δεν παραμένει κρυφό ή αναπάντητο. Η σκυτάλη περνάει στη Βουλή και φυσικά στη Δικαιοσύνη, που ερευνά τη συγκεκριμένη υπόθεση εδώ και δύο χρόνια.

Χρειάζεται πρώτα να φτιάξει κυβέρνηση ο Φρίντριχ Μερτς. Ένας «Μεγάλος Συνασπισμός» (Groko από το «Grosse Koalition») Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών είναι η πιο προφανής λύση, χωρίς να είναι και δεδομένη.

Το περίεργο είναι πως από το 1958, όταν ιδρύθηκε η Ευρωπαϊκή Ενωση, έχουν μεσολαβήσει 67 χρόνια, έχουν περάσει τόσοι αμερικανοί πρόεδροι και κανείς δεν είχε πάρει χαμπάρι το σεξ πριν από τον Τραμπ

Μπορεί η κυβέρνηση να έχει χάσει την ψυχραιμία και την αυτοπεποίθησή της, μπορεί να αλλάζει ρητορική και γραμμή άμυνας σαν τα πουκάμισα, μπορεί να μην ξέρουν τι να κάνουν. Αλλά έως τις εκλογές έχει ακόμη χρόνο να χρησιμοποιήσει το μυαλό για να καταλάβει τι συμβαίνει.

Η αλήθεια είναι ότι θέλουμε να εμπιστευόμαστε μόνο τη Δικαιοσύνη που ανταποκρίνεται σε ό,τι μόνο εμείς θεωρούμε δικαιοσύνη.

Κακά τα ψέματα, η ανασυγκρότηση της Ευρώπης είναι το κλειδί για το μέλλον. Και η ανασυγκρότηση αυτή δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς τη Γερμανία και τη Γαλλία.

Η ΝΔ έχει τα Τέμπη. Η Ζωή έχει επίσης τα Τέμπη αλλά από την πλευρά του αυτοσχέδιου ντετέκτιβ. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τον ΣΥΡΙΖΑ κι αρκεί. Οι μικρότεροι δεξιοί κι αριστεροί σχηματισμοί δεν έχουν τίποτα. Το ΠαΣοΚ όμως γιατί πέφτει;

Η Ευρωπαϊκή Ενωση χρειάζεται να αναζητήσει έστω μέσα από δυσχέρειες και διαφωνίες τον χρόνο που έχει χάσει.

Δεν ξέρω αν ο Τραμπ πιστεύει πως έτσι θα ξανακάνει μεγάλη την Αμερική αλλά αυτό το οποίο παρουσιάζει έως τώρα σε όσους τον ακούν δεν είναι μια μεγάλη Αμερική. Είναι μια Αμερική σε παράκρουση.

Γι' αυτό πιστεύω ότι το «δόγμα Δαλαμπούρα» διατυπώθηκε την κατάλληλη στιγμή. Οπως οι «Τάιμς» με τους μονόκερους, επιτρέπει να εντοπίζουμε μια συγκάλυψη ακόμη κι όταν δεν φαίνεται.

Σε αντίθεση με την επανάσταση, το πρόβλημα με την Κεντροαριστερά είναι διπλό. Ούτε αυτή ξεκινάει ποτέ αλλά δεν έχει καταφέρει να γίνει και μόδα. Οι ίδιοι και οι ίδιοι συζητούν τα ίδια και μετά διαλύονται για να τα ξανασυζητήσουν την επόμενη φορά

Ετσι «έγινε μεγάλη η Αμερική». Τα καταλαβαίνουν αυτά ο Τραμπ, ο Βανς και τα άλλα παιδιά; Δεν νομίζω.

Στέκομαι στην παρατήρηση ότι ο Βανς κήρυξε «ιδεολογικό πόλεμο» στην Ευρώπη. Θα μπορούσε. Αλλά πέστε μου ειλικρινά και με το χέρι στην καρδιά, πιστεύετε ότι ο συγκεκριμένος ξέρει τι σημαίνει «ιδεολογικός πόλεμος»;

Δεν μπορούμε να προβλέψουμε αν ο Τραμπ θα προσαρτήσει τον Καναδά και τη Γροιλανδία, αν θα αναλάβει τη διοίκηση της Διώρυγας του Παναμά, αν θα λήξει τη σύγκρουση στην Ουκρανία και αν θα μετατρέψει τη Γάζα σε Ριβιέρα.

Στη χώρα μας είναι δύσκολο να συναντήσεις κάτι στη σοβαρή εκδοχή του. Γι΄ αυτό η έλλειψη εμπιστοσύνης, εκφράζονται με όρους καχυποψίας, εχθροπάθειας και κυρίως μειονεξίας. «Δεν με ενδιαφέρει η αλήθεια, με ενδιαφέρει η δική μου αλήθεια».