Ξυπνητήρια

Με τα κρούσματα να καλπάζουν, η καμπάνα θα έπρεπε να χτυπάει κάθε μέρα. Αυτό που προτείνει όμως η αντιπολίτευση είναι να χτυπάει μόνο ένα ξυπνητήρι: «Είναι διαφορετικό», δήλωσε ο εκπρόσωπός της, «ένας εργαζόμενος που δεν έχει εμβολιαστεί να υποχρεώνεται – για παράδειγμα – να πηγαίνει νωρίτερα στον χώρο εργασίας του για να κάνει τεστ και τελείως διαφορετικό να κόβεται ο μισθός του ή να χάνει τη δουλειά του». Μην του κόψετε τα λεφτά του, κόψτε του τον ύπνο για να συμμορφωθεί.

Είναι και αυτός ένας τρόπος για να αναπαράγει κανείς τα στερεότυπα. Τι είναι ο υπάλληλος; Κάποιος που πλέει σε ένα πέλαγος οκνηρίας, ένας τεμπέλης. Η στέρηση ύπνου θα τον ταρακουνήσει και άρα θα τρέξει να εμβολιαστεί για να κερδίσει πίσω τη χαμένη αγκαλιά του Μορφέα και την αιώνια μακαριότητά του. Ακόμη χειρότερα, ο ΣΥΡΙΖΑ επαναλαμβάνει στερεοτυπικά ένα είδος αντιπολίτευσης που φθείρει περισσότερο τον ίδιο παρά την κυβέρνηση. Εγκλωβίζεται σε μια αμφιθυμία που του στερεί αυτό που είναι απαραίτητο σε κάθε κόμμα εξουσίας για να πείσει: το διακριτό στίγμα. Είναι το κόμμα της υπεύθυνης στάσης που τάσσεται υπέρ του υποχρεωτικού εμβολιασμού τουλάχιστον για ορισμένες ομάδες εργαζομένων; Ή το κόμμα που κλείνει το μάτι στους αντιεμβολιαστές; Χτυπάει την καμπάνα ή βάζει απλώς ξυπνητήρι;