Περικλής Δημητρολόπουλος

Κοιτώντας κάποια πράγματα με μεγεθυντικό φακό, καμιά φορά συνειδητοποιείς πως είναι μικρότερα από ό,τι πίστευες

Η εικόνα μιας κυβέρνησης και – συνεκδοχικά – μιας χώρας που «δεν πάει καλά» καταγράφεται σε όλες ανεξαιρέτως τις μετρήσεις της κοινής γνώμης.

Η Αμερική εξεγείρεται, επαναστατεί. Αυτός είναι ο «Δεύτερος Πόλεμος της Ανεξαρτησίας»

Aκόμη και αν σηκωθεί το πέπλο και ξεθυμάνει η οργή, θα μείνει η απογοήτευση για ένα κράτος που όχι μόνο δεν μεταρρυθμίζεται και δεν εκσυγχρονίζεται. Αλλά και, σαν τον βασιλιά του παραμυθιού, παραμένει γυμνό.

Το τελευταίο δίλημμα, πάντως, Μητσοτάκης ή Ζωή, απαντά - εάν απαντήσει - μόνο σε ένα μέρος της εξίσωσης. Δεν αρκεί, με άλλα λόγια, να στήνει κανείς απέναντί του μια πινακοθήκη «τεράτων» για να συντηρεί την πρωτοκαθεδρία του.

Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας λίγες μέρες προτού ολοκληρώσει τη θητεία της κάνει έναν απολογισμό του έργου της με τους στόχους που έβαλε και πέτυχε, μιλάει για τους θεσμούς που βάλλονται και απαντά για την κριτική που δέχθηκε

Οπως αναμενόταν, το βράδυ της Παρασκευής οι πρόθυμοι του ΠαΣοΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, της Νέας Αριστεράς και της Πλεύσης Ελευθερίας έπεσαν πάνω στην απροθυμία των βουλευτών της ΝΔ. Η πρόταση δυσπιστίας δεν πέρασε, ο Πρωθυπουργός έμεινε στη θέση του και η κυβέρνησή του στη δική της

Ποια είναι η αλήθεια που κατακτήσαμε με τόσα δάκρυα, πόνο και αίμα; Πως σε ένα σιδηροδρομικό δίκτυο, απαρχαιωμένο στις δομές του και υποστελεχωμένο από ανεκπαίδευτους σταθμάρχες, οι δύο αμαξοστοιχίες συγκρούστηκαν με τη φυσική δύναμη της νομοτέλειας

Για να σπάσει τον άξονα Μόσχας - Πεκίνου, ο Τραμπ πολτοποιεί την Ουκρανία και θρυμματίζει τη συμμαχία με την Ευρώπη

Οσο μπερδεύονται οι μίτοι των αφηγημάτων τόσο δυσκολεύει η έξοδος από τον λαβύρινθο του τραύματος.

Είναι η Δημοκρατία μας ένα Teetotum που γυρνάει σαν τη σβούρα;

Τη σύγκρουση των τρένων είχε προκαλέσει ένας φονικός συνδυασμός ανικανότητας και διαφθοράς. Ηταν το αποτέλεσμα χρόνιων παθογενειών για τις οποίες δεν έφταιγε μόνο ο τελευταίος στη σειρά

Ποιος από τους δύο είναι στη σωστή πλευρά της Ιστορίας;

Το ερώτημα, έξι χρόνια μετά, είναι εάν οι πιρουέτες τακτικής που εκτελούνται για να ικανοποιήσουν όλα τα ακροατήρια του φάσματος θα φτάσουν στο τέλος να μην ικανοποιούν κανένα εντελώς.

Τα μεγάλα βήματα χρειάζονται μικρά μπλοκάκια.

Η ελληνική κοινωνία διατυπώνει ένα αίτημα ευμάρειας, που ακουμπά στο πολιτικό σύστημα χωρίς να κρέμεται εξ ολοκλήρου από αυτό.

Τι πιστεύουμε εμείς οι Ελληνες; Μα και σε τι ελπίζουμε;

Η οικονομία του μπετόν θριαμβεύει ακόμη και την εποχή της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης, λες και η ιστορία αυτής της χώρας θα γράφεται αιωνίως από ένα έθνος εργολάβων.

Θα πάρει σειρά ο επόμενος;

Το βασικό ερώτημα για την ελληνική οικονομία δεν είναι εάν θα απολαύσει, όσο μεγάλος και εάν είναι ο πειρασμός, το πιάτο της εκδίκησης. Αλλά εάν σε αυτό το ασταθές περιβάλλον θα μπορέσει να διατηρήσει ανέπαφες όλες τις παραμέτρους της σταθερότητας.