Οι Ανεξάρτητες Αρχές ήταν μια τεράστια κατάκτηση για χώρες όπως η Ελλάδα, οι οποίες έχουν ένα ισχυρό από κάθε άποψη Πρωθυπουργό, χωρίς να διαθέτουν όμως άλλα θεσμικά «αντίβαρα ελέγχου» των έργων της κυβερνητικής δράσης.
Για τον λόγο τούτον θα ήταν ευκταίο να υπάρχει η μέγιστη κοινοβουλευτική συναίνεση σε ό,τι αφορά τα μέλη τα οποία στελεχώνουν τις παραπάνω Ανεξάρτητες Αρχές.
Η ΑΔΑΕ, δηλαδή η Αρχή για τη Διασφάλιση του Απορρήτου των Επικοινωνιών, είναι μια τέτοια Αρχή η οποία συνεστήθη με τον Ν. 3115/2003 και μεταξύ των άλλων ελέγχει και το εάν τηρήθηκε η νομιμότητα για την άρση του απορρήτου των επικοινωνιών ένεκα λόγων εθνικής ασφαλείας. Και είναι γνωστή η παράδοξη υπόθεση της «ομολογημένης» από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, κ. Μητσοτάκη, παρακολούθησης του κινητού τηλεφώνου του κ. Ανδρουλάκη (του αρχηγού δηλαδή του τρίτου σε δύναμη κοινοβουλευτικού κόμματος).
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο προέκυψε αιφνιδίως ένα ζήτημα γιατί η κυβέρνηση θέλησε να αλλάξει κάποια από τα μέλη της ανωτέρω Ανεξάρτητης Αρχής. Και η μεν κυβέρνηση έχει δίκαιο όταν διατυπώνει τον ισχυρισμό ότι έληξε ο προβλεπόμενος χρόνος της θητείας αυτών των μελών. Ωστόσο, έχει δίκαιο και η αντιπολίτευση όταν υποστηρίζει ότι η αντικατάσταση τούτη επιχειρήθηκε πριν ακριβώς από μια κρίσιμη συνεδρίαση της ΑΔΑΕ κατά την οποία θα εκδιδόταν μια νευραλγική απόφαση. Ποια;
Εάν δηλαδή θα επιβαλλόταν ενδεχόμενα ένα πρόστιμο στην ΕΥΠ λόγω του ότι δεν είχαν δοθεί παράνομα στην ΑΔΑΕ από την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών ορισμένα σημαντικά (αποδεικτικά) στοιχεία τα οποία αφορούσαν την υπόθεση του κ. Ανδρουλάκη .
Και είναι γεγονός ότι μέχρι τώρα οι πολίτες αυτής της χώρας δεν έχουν μάθει ποιοι ήταν οι «αιτιολογημένοι» λόγοι εθνικής ασφαλείας οι οποίοι επέβαλλαν την άρση του απορρήτου των επικοινωνιών του αρχηγού ενός πολιτικού κόμματος.
Πέραν τούτου, όταν υπάρχει μια τόσο έντονη κοινοβουλευτική αντιδικία για τις αποφάσεις της ανωτέρω Ανεξάρτητης Αρχής (και για τα μέλη τα οποία θα συμμετέχουν σε αυτή), τότε το αποτέλεσμα είναι μόνο ένα:
Να ακρωτηριάζεται η ανεξάρτητη λειτουργία αυτής της Αρχής.
Και αυτό είναι κακό επακόλουθο.
Ο κ. Γρηγόρης Καλφέλης είναι καθηγητής Νομικής Σχολής του ΑΠΘ, kalfelis@law.auth.gr.
