Η πανδημία, πέραν των πολλών και ανυπέρβλητων, σε πολλές περιπτώσεις, προβλημάτων που προκαλεί στο σώμα της κοινωνίας και της οικονομίας, διεγείρει και τη φαντασία πλήθους πολιτευομένων, ιδιαιτέρως όσων κινούνται στις περιθωριακές ζώνες της πολιτικής. Τελευταίως, λοιπόν, οι κεραίες μας πιάνουν κινήσεις και διεργασίες στον ευρύτερο χώρο της εθνικιστικής Δεξιάς, όπου ανθούν τόσο η συνωμοσιολογία όσο και η μυθολογία. Λίγο η διαφοροποίηση Σαμαρά με αφορμή τις διερευνητικές επαφές, λίγο η δυσαρέσκεια που συσσωρεύεται από τα επαναλαμβανόμενα περιοριστικά μέτρα κατά του κορωνοϊού, και μαζί οι ατυχείς ευρωπαϊκοί χειρισμοί στο θέμα των εμβολίων, δημιουργούν ένα κάποιο περιβάλλον δραστηριοποίησης διαφόρων πληγωμένων «μακεδονομάχων», ανικανοποίητων «τουρκοφάγων» και ορισμένων «απαξιωμένων» και «άστεγων» πολιτευτών που ρητορεύουν σε περιθωριακά έως ανύπαρκτα μέσα. Δέλεαρ αποτελεί επίσης η απλή αναλογική, η οποία θα ευνοήσει, κατ’ αυτούς, μικρά και αναδυόμενα σχήματα. Ολοι αυτοί συναντώνται πότε-πότε, συνομιλούν μεταξύ τους, άλλοτε περιστασιακά κι άλλοτε κατά ομάδες, και αναζητούν τρόπους να στήσουν σχήματα δήθεν «πατριωτικά». Βλέπετε, εξέλιπε η νεοναζιστική «Χρυσή Αυγή», χάθηκε ο Καμμένος, ο χώρος υποεκπροσωπείται από τον αναξιόπιστο έμπορο διαφόρων μαντζουνιών που δεν ανέχονται και έτσι θεωρούν πως υπάρχει έδαφος και ευκαιρία.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
