Η γαλλική πολιτική τάξη ξορκίζει αυτό το τέρας επί δεκαετίες. Το Εθνικό Μέτωπο του πατρός Λεπέν εμφανίστηκε στην κεντρική πολιτική σκηνή το 1972. Εκτοτε δεν έπαψε να αυξάνει τη δύναμή του.
Η Μαρίν Λεπέν έκανε «πατροκτονία» προκειμένου να διαχωρίσει τη δική της πορεία από το ακροδεξιό στίγμα του ιδρυτή του, μετονομάζοντας το δικό της πλέον κόμμα σε Εθνική Συσπείρωση το 2018. Με αυτό θα διεκδικήσει στις 30 Ιουνίου την εντολή να κυβερνήσει τη Γαλλία. Ενα σενάριο που σε προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις ήταν εφιαλτικό, σήμερα φαίνεται ρεαλιστικό.
Το κόμμα της Λεπέν είναι φαβορί για τις βουλευτικές εκλογές μετά την πρωτιά στις ευρωεκλογές. Δεν είναι βέβαιο ότι θα μπορέσει να σχηματίσει κυβέρνηση. Αλλά ακόμη και αν αυτό δεν συμβεί, θα είναι μια πολύ ισχυρή αντιπολίτευση που θα ενισχύσει τις πιθανότητες της αρχηγού του να είναι η επόμενη πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Πώς φτάσαμε ως εδώ; Η πορεία φθοράς των παραδοσιακών γαλλικών πολιτικών δυνάμεων ξεκινά μετά την αποχώρηση του Μιτεράν από την εξουσία το 1995. To γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα δεν συνήλθε ποτέ και παρά την προεδρία Ολάντ (2012-2017) δεν ξανάγινε δύναμη πλειοψηφική. Ακολούθησε η κατάρρευση της παραδοσιακής Δεξιάς. Αυτό ήταν το επίτευγμα του Μακρόν.
Κερδίζοντας την προεδρία το 2017 ως μη σοσιαλιστής αλλά και ως μη δεξιός υποψήφιος, ο σημερινός πρόεδρος κατάφερε να δημιουργήσει ένα τρίτο ρεύμα που, υπερβαίνοντας τη διαχωριστική γραμμή Αριστεράς – Δεξιάς, ήταν ευρωπαϊκό, μεταρρυθμιστικό, φιλελεύθερο.
Ηταν αυτό που χρειαζόταν η Γαλλία, η οποία, παρά την εικόνα της μεγάλης δύναμης που προβάλλει, έχει πολλά δομικά προβλήματα, μια υπερτροφική δημόσια διοίκηση που θέλει εκσυγχρονισμό, μια οικονομία που πρέπει να γίνει πιο ανταγωνιστική, ένα κοινωνικό κράτος υπό κατάρρευση.
Ο Μακρόν τόλμησε να τα βάλει με τις δυστοπίες του κράτους και της κοινωνίας του και πληρώνει το τίμημα. Κατηγορείται ότι εξυπηρετεί τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και τις ελίτ. Το αντίπαλον δέος είναι η Μαρίν Λεπέν. Γύρω της συσπειρώνονται, όπως γίνεται πάντα με τον λαϊκισμό, ετερόκλητα ρεύματα.
Το ποσοστό που πήρε δείχνει ότι ικανοποιεί ένα διαταξικό ακροατήριο. Ικανοποιεί κυρίως την κατώτερη μεσαία τάξη που βλέπει τα εισοδήματά της να συρρικνώνονται και το αποδίδει στη μετανάστευση που διογκώνεται. Υπάρχουν πολλά κοινά στοιχεία με το ρεύμα που έφερε τον Τραμπ στην εξουσία το 2016.
Το ρίσκο που παίρνει ο Μακρόν με τις πρόωρες εκλογές είναι πιθανό να του βγει. Αν η Εθνική Συσπείρωση κερδίσει την πλειοψηφία, θα πρέπει από κόμμα διαμαρτυρίας να γίνει κόμμα εξουσίας. Αν αποτύχει, η Λεπέν θα έχει μειωμένες πιθανότητες να κερδίσει την προεδρία το 2027. Ρίχνει επίσης το γάντι στην Αριστερά.
Τι θα κάνει το Λαϊκό Μέτωπο αν οι έδρες του μαζί με τις έδρες του κόμματος Μακρόν έχουν την πλειοψηφία στη Βουλή και μπορούν να συγκυβερνήσουν; Θα αρνηθεί αφήνοντας το τέρας να ταυτιστεί με τη Γαλλία;
Η κυρία Ινώ Αφεντούλη είναι εκτελεστική διευθύντρια του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων.
