Ο φίλος μας Πιερ Μοσκοβισί προσπάθησε. Εκτιμώντας πως ο Μακρόν δεν θα τον προτείνει ξανά στην Κομισιόν, έψαχνε νέα δουλειά – ίσως στο Ευρωκοινοβούλιο…
Πώς θα την πετύχαινε;
Εθεσε τον εαυτό του στη διάθεση του PES (του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος) ώστε να είναι υποψήφιος για την προεδρία της Κομισιόν.
Δεν θα κέρδιζε, αλλά θα έπαιρνε κάποιο αντάλλαγμα, όπως πήρε ο Σουλτς στο Ευρωκοινοβούλιο το 2014.
Το PES δεν είχε αντίρρηση, αλλά υπήρχε μια προϋπόθεση: να είναι ο Μοσκοβισί υποψήφιος για την Ευρωβουλή, κατά προτίμηση επικεφαλής ενός ευρωψηφοδελτίου.
Ο Μοσκοβισί λοιπόν έθεσε τον εαυτό του στη διάθεση του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος ώστε να τεθεί επικεφαλής του ψηφοδελτίου του.
Εν τω μεταξύ, όμως, το άλλοτε κραταιό Γαλλικό ΣΚ κινείται στο 6%-7% και έχει κάνει στροφή αριστερά να περισώσει ό,τι μπορεί. Ο Μοσκοβισί δεν ταίριαζε στο προφίλ.
Τι έκανε λοιπόν ο Μοσκοβισί; Ανακάλυψε ότι είναι «φίλος του Τσίπρα» και νόμισε ότι βοηθώντας τον Τσίπρα στην Ελλάδα θα μπορεί να υποδύεται τον αριστερό στη Γαλλία.
Ταυτοχρόνως υποσχόταν τα γνωστά καλαμπούρια για «προοδευτικές συμμαχίες» των Σοσιαλιστών με διάφορους Τσίπρες – δεν υπάρχουν πολλοί, αλλά τέλος πάντων…
Περίμενε λοιπόν να αποφασίσει το κόμμα, το οποίο τον είχε στο περίμενε έως ότου (λέει) φτιάξει πρόγραμμα. Προφανώς οι Γάλλοι Σοσιαλιστές είχαν καταλάβει το κόλπο.
Με τη σειρά του ο Μοσκοβισί κατάλαβε το δούλεμα, συνειδητοποίησε ότι δεν τον θέλουν και απέσυρε την υποψηφιότητά του. Με δηλώσεις και επιστολή προς το PES.
Στις δηλώσεις του παραπονιόταν ότι κακώς δεν τον θεωρούν αρκετά αριστερό αφού συνεργάζεται άριστα «με τους φίλους Σοσιαλιστές πρωθυπουργούς» Κόστα στην Πορτογαλία, Σάντσεθ στην Ισπανία και «άλλους προοδευτικούς» όπως ο Τσίπρας στην Ελλάδα – τον οποίο και πατρονάριζε στους Σοσιαλιστές μη χαθεί το κελεπούρι…
Υπάρχει βεβαίως μια διαφορά. Ο Κόστα και ο Σάντσεθ είναι κανονικοί Σοσιαλιστές ενώ ο Τσίπρας είναι «Γεροβασίλη – Παπακώστα». Και έτσι ο «φίλος του Τσίπρα» την πάτησε και τώρα ψάχνει δουλειά αλλού.
Μικρό το κακό. Ούτως ή άλλως, οι Σοσιαλιστές θα είναι κατά πάσα πιθανότητα τρίτη δύναμη στην επόμενη Ευρωβουλή, ενώ δεύτερη δύναμη μετά το Λαϊκό Κόμμα θα είναι μάλλον οι δεξιοί λαϊκιστές (Σαλβίνι, Λεπέν, AfD, Σουηδοί Δημοκράτες κ.λπ.).
Δεν πειράζει λοιπόν, φιλάρα. Τι είχαμε, τι χάσαμε!
