Υποψιάζομαι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα φύγει από την εξουσία σοφότερος. Κρίμα. Διότι κανονικά η εξουσία είναι μεγάλο σχολείο.
Παράδειγμα. Ποια ήταν η βασική αντίληψή τους πριν ανέβουν στην κυβέρνηση;
Οτι η οικονομία είναι υπόθεση πολιτικών αποφάσεων. Και γι’ αυτό (κατά την έκφραση γνωστού αμερικανού επιχειρηματία) «οι Ελληνες ψήφισαν ότι είναι πλούσιοι».
Από εκεί και πέρα, στο όνομα της λαϊκής ετυμηγορίας, οι υπόλοιποι έπρεπε να σεβαστούν την απόφαση και την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού. Αυτά δεν έλεγαν το 2015;
Η συνέχεια είναι γνωστή.
Παρά τη συνέχεια όμως (και το κόστος της…), πάλι τα ίδια.
Η χώρα βγήκε από το πρόγραμμα χωρίς να έχει πρόσβαση στις αγορές, αλλά η κυβέρνηση συμπεριφέρεται λες και η Υφήλιος περιμένει εναγωνίως τι θα κάνουμε με τις τράπεζες, τις συντάξεις ή τα «κόκκινα δάνεια».
Η κυβέρνηση πήρε μια πολιτική απόφαση με πολιτικούς όρους. Αλλά η αμεριμνησία είναι παιχνίδι με τη φωτιά.
Ενα πρώτο μήνυμα εστάλη την περασμένη Τετάρτη με το (ουσιαστικό) κραχ των τραπεζών. Αφού η χώρα δεν είναι σε πρόγραμμα, οι τράπεζες βγήκαν να δανειστούν στις αγορές και αντίκρισαν επιτόκιο 14,5%-15%.
Επιπροσθέτως ο ΣΕΒ προειδοποίησε ότι το κλίμα παρoχολογίας που έχει επικρατήσει πλήττει την αξιοπιστία της χώρας. Τη σημερινή εποχή, κανείς δεν σου δανείζει για να διορίσεις!
Τρεις σκασίλες έχουν οι αγορές αν βγήκες από Μνημόνιο, αν προτιμάς το κοινωνικό κράτος, αν έκλεισες το Σκοπιανό και αν έχεις εκλογές. Εκείνες κρίνουν την οικονομία, όχι την παρλαπίπα. Και το συμπέρασμα το μαθαίνεις από τα επιτόκια – όπως συνέβη το 2010.
Κερδοσκόποι; Ενδεχομένως. Αλλά κατά τα κέρδη τους, κρίνουν το πανηγύρι.
Καλώς ή κακώς, από την εποχή που ο Ανδρέας έκανε εκλογές με τον Τσοβόλα, τα οικονομικά δεδομένα έχουν γίνει πολύ πιο αστάθμητα και ανεξέλεγκτα. Δεν αποτελούν καν εθνικές μεταβλητές και ούτε ελέγχονται από την εκάστοτε κυβέρνηση.
Αλλά ακόμη να το συνειδητοποιήσουμε σε μια χώρα που θεωρούμε ότι όλα μάς επιτρέπονται αρκεί να τα αποφασίσουμε.
Νομίζουμε δηλαδή ότι μπορούμε να τραβήξουμε αζημίως καμιά δεκάμηνη προεκλογική εκστρατεία, να τάξουμε ό,τι μας γουστάρει και οι άλλοι να περιμένουν υπομονετικά πότε θα λύσουμε τους λογαριασμούς μας.
Ασφαλώς είμαστε ελεύθεροι να το δοκιμάσουμε. Αλλά δεν ξέρω μετά αν θα υπάρχουν τράπεζες.
