Το άσυλο και η διακίνηση ιδεών

Το πανεπιστημιακό άσυλο έχει δύο πτυχές, την ασφάλεια του χώρου και την ελεύθερη διακίνηση ιδεών, και θα ήθελα να διατυπώσω κάποιες σκέψεις με βάση το τι συμβαίνει στην Αγγλία. Εκεί τα πανεπιστήμια αντιμετωπίζουν τη φύλαξη και την ασφάλεια των χώρων έχοντας τη δική τους υπηρεσία ασφάλειας, κάρτες εισόδου και συστηματική επιτήρηση με κάμερες. Υπάρχει όμως και ένας άλλος τομέας στον οποίο δίνεται ιδιαίτερη βαρύτητα και αυτός είναι της ηλεκτρονικής επικοινωνίας, καθώς οι κυβερνοεπιθέσεις είναι αρκετά συχνές στα συστήματα των ιδρυμάτων. Ως προς το θέμα αυτό δεν είδα να γίνεται λόγος στη συζήτηση περί ασύλου, καθώς θέτει το ζήτημα του ποιος είναι μέλος της πανεπιστημιακής κοινότητας και πρέπει να προστατευθεί. Για παράδειγμα, οι αφυπηρετήσαντες διδάσκοντες σε κάποια ελληνικά ιδρύματα, χωρίς να είναι ομότιμοι καθηγητές, εξακολουθούν να διαθέτουν την πανεπιστημιακή ηλεκτρονική τους διεύθυνση και πρόσβαση στα σχετικά δίκτυα, ενώ στην Αγγλία αυτό δεν συμβαίνει. Δικαιούνται αυτοί προστασίας με βάση το ηλεκτρονικό άσυλο; Τούτο όμως απαιτεί και τον αυστηρότερο ορισμό της πανεπιστημιακής κοινότητας, θέμα στο οποίο τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι μάλλον χαλαρά.

Ως προς την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών δεν είδα στον διάλογο να τίθεται και το ερώτημα αν όλες οι απόψεις μπορούν να εκφραστούν ανεμπόδιστα. Ανάλογο θέμα προέκυψε σε ορισμένα αγγλικά πανεπιστήμια πριν από λίγα χρόνια, όταν ομάδες φοιτητών και εξωπανεπιστημιακών προσπάθησαν να εκφράσουν ακραίες ισλαμιστικές και αντισημιτικές απόψεις. Τότε υπήρξαν συζητήσεις για το αν θα τους επιτραπεί να τις εκφράσουν σε πανεπιστημιακό χώρο και ποιος έχει την αρμοδιότητα να τους επιτρέψει ή να τους απαγορεύσει να το κάνουν. Η άνευ όρων ελεύθερη διακίνηση ιδεών παραβλέπει και την πιθανότητα κάποιοι να θελήσουν να διατυπώσουν ακραίες απόψεις που θίγουν άλλες ομάδες ή άτομα. Σε τέτοιες περιπτώσεις όμως ποιος χορηγεί τη σχετική άδεια ή λαμβάνει τις απαγορευτικές αποφάσεις; Το πρυτανικό συμβούλιο ή κάποιος άλλος φορέας; Προβλέπεται κάτι σχετικό στους εσωτερικούς οργανισμούς των ιδρυμάτων και πότε εφαρμόζεται; Νομίζω ότι χρειάζεται να γίνει ένα βήμα πέρα από τη γενική κατάργηση του ασύλου στη θέσπιση συγκεκριμένων κανονισμών για τη διακίνηση απόψεων στον φυσικό και ηλεκτρονικό χώρο των ελληνικών πανεπιστημίων.