Οταν στις αρχές του ’80 η Ελλάδα έμπαινε στα ευρωπαϊκά όργανα, ένας παλαιός πολιτικός έλεγε ότι «η Ελλάδα είναι πολύ μικρή χώρα για να είναι με τις μειοψηφίες».
Ετσι η ΝΔ εντάχθηκε στο Λαϊκό Κόμμα και το ΠαΣοΚ στο Σοσιαλιστικό, τις δύο ισχυρότερες πολιτικές οικογένειες της Ευρώπης.
Τον θυμήθηκα τώρα που πλησιάζουν οι ευρωεκλογές.
Το Λαϊκό Κόμμα επέλεξε υποψήφιο για την προεδρία της Επιτροπής τον Μάνφρεντ Βέμπερ. Ευτυχώς ο Θεός φώτισε τον Μητσοτάκη και τον υποστήριξε από την αρχή.
Το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα (στο οποίο μετέχει το ΠαΣοΚ) διάλεξε χωρίς αντίπαλο τον αντιπρόεδρο της Επιτροπής Φρανς Τίμερμανς. Και η λαϊκιστική Δεξιά (λέγεται ότι) προσανατολίζεται σε μια υποψηφιότητα Σαλβίνι.
Αυτές θα είναι κατά τα προγνωστικά οι ισχυρότερες ομάδες της επόμενης Ευρωβουλής.
Ποιος έμεινε απέξω; Καλά το μαντέψατε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ που ήθελε να φτιάξει «πλατύ μέτωπο» με τις «δυνάμεις που αμφισβητούν την ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού» απέναντι «στην άνοδο του νεοφασισμού».
Αυτά τα είπε ο Σκουρλέτης και σε συνάντηση διαφόρων αριστερών στις Βρυξέλλες, παρέα με τον Παπαδημούλη και τον Κούλογλου, χωρίς να τρομάξει ο νεοφασισμός. Πάει το μέτωπο!
Λογικό. Υποθέτω ότι οι άνθρωποι στην Ευρώπη έχουν να ασχοληθούν με σοβαρότερα πράγματα από «τα πλατιά μέτωπα» του Σκουρλέτη και «τις προοδευτικές συμμαχίες» των Παπαδημούλη & Σία.
Το αστείο όμως κρύβει κάτι σοβαρό. Την πολιτική απροσδιοριστία του ΣΥΡΙΖΑ.
Στο Ευρωκοινοβούλιο μετέχουν στην ομάδα της Αριστεράς (GUE) με διάφορους Μελανσόν – που μάλιστα θέλει να τους διώξει διότι τους θεωρεί προδότες.
Οι σοσιαλιστές ηγέτες (και όχι το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα) καλούν τον Τσίπρα ως παρατηρητή στις συνεδριάσεις τους πριν από τις συνόδους κορυφής.
Το έκαναν παλαιότερα και με τον Δ. Χριστόφια αλλά το έκοψαν μόλις έπαψε να είναι Πρόεδρος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ στο Σοσιαλιστικό Κόμμα δεν μπορεί να μπει διότι εκεί είναι το ΠαΣοΚ. Το πολύ-πολύ να ζητήσει μετεκλογικά να προσκολληθεί στην ευρωκοινοβουλευτική ομάδα Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, όπως έκανε το Ποτάμι – άνευ σημασίας…
Προφανώς όλα θα ξεκαθαρίσουν ανάλογα με τα εκλογικά αποτελέσματα.
Αλλά ένα πράγμα είναι βέβαιο: μπορεί να κοροϊδεύεις πολλούς για λίγο, μπορεί να κοροϊδεύεις λίγους για πολύ, αλλά δεν μπορείς να τους κοροϊδεύεις όλους για πάντα.
Το έχει πει κάπως έτσι ο Αβραάμ Λίνκολν πριν από ενάμιση αιώνα!
