Η εισαγγελέας στην περίφημη Δίκη της Χρυσής Αυγής, η οποία έχει ως αντικείμενο τη στυγερή δολοφονία του Παύλου Φύσσα και άλλα εγκλήματα της εν λόγω νεοναζιστικής οργάνωσης, υιοθέτησε την ακόλουθη προσέγγιση: «Δεν ακούστηκαν φράσεις που να δείχνουν ότι δόθηκε εντολή για τη δολοφονία Φύσσα…». Και σε κάποιο άλλο σημείο η ίδια εισαγγελική λειτουργός σημειώνει:
«Δεν υπήρχε κεντρικός σχεδιασμός από την ηγεσία της Χρυσής Αυγής για τα κακουργήματα που περιλαμβάνονται στο κατηγορητήριο, ούτε εντολή του γενικού γραμματέα του κόμματος Νίκου Μιχαλιολάκου»! Σε αυτό το σημείο πιστεύω ότι η αρμόδια εισαγγελέας «μπερδεύει» δογματικά την έννοια της «διεύθυνσης της εγκληματικής οργάνωσης» και της «ηθικής αυτουργίας» (όπως κατανοούμε την τελευταία παραδοσιακά εδώ και πολλά χρόνια). Ολοι γνωρίζουμε ένα απλό πράγμα. Δηλαδή, ότι η συστηματική Νομολογία του ΑΠ απαιτεί να υπάρχουν πραγματικά γεγονότα ή αποδεικτικά στοιχεία, από τα οποία να «αποκαλύπτονται» οι τρόποι (ή τα μέσα) διά των οποίων ο ηθικός αυτουργός παροτρύνει τον φυσικό αυτουργό να τελέσει ένα έγκλημα. Σε αυτό το μέγεθος αναφέρεται προφανώς η εισαγγελέας. Ομως αυτή δεν είναι η έννοια της «διεύθυνσης της εγκληματικής οργάνωσης» (με άλλα λόγια, η κατηγορία που αποδίδεται βασικά στον αρχηγό της Χρυσής Αυγής). Τι εννοώ;
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
