Στην Γερμανία, όπου πήγα για να σπουδάσω, στο τέλος των σπουδών σου σε περιμένουν αρκετοί τίτλοι (εφόσον φυσικά τις ολοκληρώσεις – πράγμα που δεν πετύχαιναν πολλοί Ελληνες). Ο πιο επίζηλος ήταν εκεί (όπως κι εδώ) ο τίτλος του διδάκτορα. Μόνο που σε αυτή την περίπτωση, έχανες τον τίτλο του κυρίου και… το μικρό σου όνομα. Αντί για Herr Heinz Schmidt γινόσουν Doktor. Herr Doktor Schmidt ή Doktor Schmidt σκέτο. Πάντως το Heinz συνήθως χανόταν οριστικά.
Ενώ στην Ελλάδα μόνο το πτυχίο ενός ΑΕΙ προσφέρει κύρος, κέρδη, προίκα και (ενίοτε) πολιτική σταδιοδρομία, στη Γερμανία υπήρχε εναλλακτική και πολύ πιο προσοδοφόρα λύση.
Ενας άλλος τίτλος, κατώτερος μεν αλλά πολύ πιο χρήσιμος και περιζήτητος. Ηταν «Meister». Δηλαδή Μάστορας. Τον αποκτούσες αν πήγαινες να σπουδάσεις σε μία μέση σχολή, κάποιο τεχνολογικό μάθημα: ηλεκτρολόγος, υδραυλικός, ξυλουργός, μηχανικός αυτοκινήτων, ή υπολογιστών. Αντί για σπουδές μπορούσες επίσης να δουλέψεις επί τρία τουλάχιστον χρόνια σε ένα αναγνωρισμένο σχετικό συνεργείο ή επιχείρηση.
Και στις δύο περιπτώσεις στο τέλος έπρεπε να δώσεις εξετάσεις και μάλιστα αυστηρές. Ακούγαμε συχνά τη φράση: Η Doktor Prüfung δεν είναι τίποτα μπροστά στη Meister Prüfung. (Οι εξετάσεις για το διδακτορικό δεν είναι τίποτα μπροστά στις «μαστορικές»).
Δίπλα στο σπίτι που έμεινα όταν πρωτοπήγα στη Γερμανία είχε το μαγαζί του ένας υδραυλικός. Meister Installateur έγραφε η επιγραφή του. Γνωριστήκαμε αργότερα στην Οπερα, όπου αποδείχθηκε πως ήταν αδυναμία και των δυο μας. Αυτή η τάξη των «Μαστόρων» (απομεινάρι του Μεσαίωνα) αποτελούσε την οικονομική ραχοκοκαλιά της χώρας και περιλάμβανε ανθρώπους μορφωμένους, εύπορους και καλλιεργημένους, όπως ο οπερομανής υδραυλικός της γειτονιάς μου.
Τώρα γιατί τα γράφω όλα αυτά; Διότι η Ελλάδα υποφέρει αυτή την εποχή από έλλειψη τεχνικών και μαστόρων. Εφυγαν και οι λίγοι Πολωνοί και άλλοι αλλοδαποί, που είχαν έρθει την περασμένη δεκαετία, γέρασαν οι υπόλοιποι δικοί μας και έτσι έχουν σταματήσει σημαντικά έργα από έλλειψη ειδικών. Ενας φίλος μου που έχει σειρά καταστημάτων με εξοπλισμό μπάνιων, κουζινών κ.λπ. ψάχνει απεγνωσμένα για πλακάδες. Δεν βρίσκει ούτε έναν πλακά. Οι συγχωνευτικοί πειραματισμοί με τα ΤΕΙ που έγιναν επί ΣΥΡΙΖΑ έκαναν μόνο ζημιά και στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ.
Μας λείπουν χιλιάδες πληροφορικάριοι. Αυτοί θα κινήσουν την οικονομία. Εχουμε αντ’ αυτών, χιλιάδες υπεράριθμους δικηγόρους. Να τους χαιρόμαστε! Ενα μέρος από αυτούς γίνονται δικαστές και στελεχώνουν την πιο αργοκίνητη Δικαιοσύνη της Ευρώπης. Επίσης μας περισσεύουν αρχιτέκτονες – γι’ αυτό τους κάναμε και νέα σχολή στα Γιάννενα…
Πάντως, αν η κυβέρνηση θέλει να προχωρήσουν τα έργα τα οποία επαγγέλλεται (με στόμφο και υπερηφάνεια) ας φροντίσει να κάνει τάχιστα εισαγωγή τεχνιτών. Τα έργα δεν προχωράνε με τις μακέτες… Οι μακέτες είναι ωραίες να τις βλέπεις, αλλά το κτίριο το φτιάχνει ο εργολάβος και ο μάστορας…
