Τα πραγματικά γεγονότα της υπόθεσης Φλώρου είναι ήδη γνωστά: Ενας πλούσιος επιχειρηματίας καταδικάζεται σε 21 χρόνια κάθειρξη για βαριά εγκλήματα τα οποία προκάλεσαν στο Ελληνικό Δημόσιο μια ανυπολόγιστη ζημιά πολλών εκατομμυρίων ευρώ.
Και όμως αποφυλακίζεται προκλητικά γρήγορα. Δηλαδή μέσα σε 36 μήνες. Κόλαφος για το κράτος δικαίου; Σίγουρα ναι! Γιατί; Γιατί οποιοσδήποτε επίδοξος εγκληματίας μπορεί στο μέλλον να σκεφθεί ως εξής: Ακόμη και αν τελέσω ένα έγκλημα θα αποφυλακιστώ γρήγορα, όπως ο Φλώρος. Αρα ο τέλειος εξευτελισμός!
Ομως υπάρχει και μια άλλη σοβαρή κοινωνιολογική διάσταση. Δηλαδή την ίδια ώρα κατά την οποία η Πολιτεία και η κυβέρνηση διενεργούν πλειστηριασμούς σπιτιών για μικρές οφειλές απλών πολιτών, ένας γόνος μιας πλούσιας ελίτ αποφυλακίζεται «στο άψε-σβήσε» για σοβαρά οικονομικά εγκλήματα. Αυτό και αν είναι πρόκληση.
Ωστόσο χάρη στην καθαρτήρια παρέμβαση του Αντιεισαγγελέα του ΑΠ Χαράλαμπου Βουρλιώτη ασκείται έφεση και το Συμβούλιο Εφετών Χαλκίδας ακυρώνει την αποφυλάκιση Φλώρου και ο τελευταίος ξαναγυρίζει στη φυλακή. Και αυτό αποδεικνύει περίτρανα ότι υπάρχουν στην Ελλάδα αδιάφθοροι εισαγγελείς.
Από εκεί και πέρα πρέπει να ειπωθούν με κάθε ειλικρίνεια ορισμένα πράγματα ώστε να μη φθάσουμε σύντομα στο ίδιο τραγικό αδιέξοδο. Ποια είναι αυτά;
Η αποφυλάκιση του επίμαχου επιχειρηματία στηρίχθηκε –απ’ ό,τι φαίνεται –πάνω σε ιατρικές πιστοποιήσεις που βεβαίωναν ψευδώς ότι έπασχε από (ανύπαρκτες) ψυχιατρικές ασθένειες και ένα ποσοστό αναπηρίας 67%. Και σήμερα διερευνάται από την Εισαγγελέα Διαφθοράς εάν είχε στηθεί μια «βρώμικη» βιομηχανία αποφυλακίσεων (όπου γιατροί που λάτρευαν το χρήμα βεβαίωναν ανύπαρκτα ή διογκωμένα ποσοστά αναπηρίας).
Ομως πώς φθάσαμε μέχρι εδώ; Τεράστια ευθύνη έχει η σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία που ψήφισε τους δύο νόμους 4322 και 4356 του 2015. Οι δύο αυτοί νόμοι λένε το εξής παράδοξο: Εάν οι γιατροί αποφασίσουν ότι υφίσταται η ανωτέρω αναπηρία, τότε οι δικαστές είναι υποχρεωμένοι να αφήσουν ελεύθερο τον καταδικασμένο (εάν έχει εκτίσει επιπλέον και ένα ελάχιστο μέρος της ποινής του, δηλαδή μόλις το 1/5 )!
Επομένως όλοι οι καταδικασμένοι είχαν καταλάβει ένα απλό πράγμα: Οτι αποφασίζουν οι γιατροί και όχι οι δικαστές, και αυτό λέγεται «ιατρικοποίηση της απονομής της δικαιοσύνης»! Ετσι ενδεχομένως δωροδοκούσαν κάποιους γιατρούς και έβγαιναν «έξω».
Κατά συνέπεια είναι αναγκαίο να τροποποιηθούν γρήγορα οι ανωτέρω νόμοι και οι δικαστές να έχουν τη δυνατότητα να απορρίπτουν αιτιολογημένα αιτήσεις αποφυλάκισης, όχι μόνο επί τη βάσει των ιατρικών γνωματεύσεων, αλλά σταθμίζοντας ταυτόχρονα και τον κίνδυνο φυγής των καταδικασμένων.
Σε κάθε περίπτωση θα πρότεινα στον βασικό υπεύθυνο αυτών των εξελίξεων, πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, να σκεφθεί τα λόγια του Ντοστογιέφσκι: «Ο καθένας μας είναι ένοχος μπροστά σε όλους, για τα πάντα, και εγώ πιο ένοχος από τους άλλους»!
Ο κ. Γρηγόρης Καλφέλης είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής στο ΑΠΘ.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
