Δεν ξέρω αν ο Τσίπρας πιάνει πουλιά στον αέρα (όπως έχουν αποφανθεί έγκριτοι ορνιθολόγοι…), αλλά αυτή τη φορά το έξυπνο πουλί πιάστηκε από τη μύτη.
Και έκανε δύο αναπάντεχα δώρα στον Μητσοτάκη.
Πρώτο δώρο. Η αποσύνδεση της προεδρικής εκλογής από τις βουλευτικές εκλογές.
Ετσι ο Μητσοτάκης δεν θα αναζητεί εφεξής δύο πλειοψηφίες (κυβερνητική και προεδρική) για να κάνει τη δουλειά του, αλλά μόνο μία (κυβερνητική).
Διότι ο Τσίπρας όχι μόνο έβαλε την προεδρική εκλογή στην αναθεώρηση. Οχι μόνο την ψήφισε. Αλλά ψηφίστηκε και με 224 ψήφους.
Ετσι η επόμενη κυβέρνηση θα μπορεί πλέον με πλειοψηφία 151 βουλευτών να προσδιορίσει τον νέο τρόπο εκλογής του Προέδρου.
Αν κυβέρνηση είναι ο Μητσοτάκης, θα ψηφίσει να εκλέγεται ο Πρόεδρος στον τρίτο γύρο της προεδρικής εκλογής με 151 ψήφους – όπως δηλαδή έχει προτείνει.
Πράγμα που σημαίνει ότι η επόμενη προεδρική εκλογή θα καταστεί σχεδόν τυπική διαδικασία για την κυβερνητική πλειοψηφία.
Και φυσικά θα λύσει τα χέρια του Μητσοτάκη να προτείνει υποψήφιο από την Κεντροδεξιά (Σαμαρά ή Καραμανλή), από την Κεντροαριστερά (Βενιζέλο), κάποιον λιγότερο χρωματισμένο πολιτικά (Πικραμμένο ή Παπαδήμο) ή άλλο πρόσωπο που δεν μπορούμε να φανταστούμε.
Ούτως ή άλλως, ο νέος Πρόεδρος θα πρέπει να συμβολίζει τα νέα δεδομένα, τις νέες πλειοψηφίες και ουσιαστικά το νέο σκηνικό που θα προκύψει από τις κάλπες.
Αλλά ακόμη κι αν ο Μητσοτάκης θελήσει για κάποιον ανεξήγητο λόγο να συμπλεύσει με τον ΣΥΡΙΖΑ (πράγμα μέχρι στιγμής απίθανο…), υπάρχει πάντα η λύση Παυλόπουλου.
Πώς θα επιλέξει Πρόεδρο ο Μητσοτάκης; Εδώ θα παίξει ρόλο το δεύτερο δώρο του ΣΥΡΙΖΑ: η αλλαγή του εκλογικού συστήματος.
Διότι στις προς αναθεώρηση διατάξεις ο ΣΥΡΙΖΑ συμπεριέλαβε και το άρθρο 54,1 στοχεύοντας στην «καθιέρωση αναλογικού εκλογικού συστήματος».
Μόνο που το άρθρο 54,1 σημειώνει (μεταξύ άλλων) ότι «το εκλογικό σύστημα και οι εκλογικές περιφέρειες ορίζονται με νόμο που ισχύει από τις μεθεπόμενες εκλογές, εκτός κι αν προβλέπεται η ισχύς του άμεσα από τις επόμενες εκλογές με ρητή διάταξη που ψηφίζεται με την πλειοψηφία των δυο τρίτων του όλου αριθμού βουλευτών».
Είναι δηλαδή το άρθρο που ορίζει πως μόνο με 200 ψήφους στη Βουλή μπορείς να ψηφίσεις εκλογικό σύστημα για τις επόμενες εκλογές. Διαφορετικά πηγαίνει για τις μεθεπόμενες – όπως έγινε πρόσφατα με την απλή αναλογική…
Πράγμα που σημαίνει επίσης πως με 180 ψήφους η ΝΔ έχει πλέον τη δυνατότητα να αλλάξει το άρθρο 54,1.
Και θα μπορεί τότε να ψηφίσει εκλογικό σύστημα «για τις επόμενες εκλογές» τροποποιώντας απλώς την πλειοψηφία των δυο τρίτων (200 βουλευτές) που χρειάζεται ώστε να καταργήσει προκαταβολικά την αναλογική που έχει ψηφίσει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Τι σημαίνει αυτό; Κάτι πολύ απλό.
Οτι ο Μητσοτάκης θα διαπραγματευτεί την Προεδρία και το εκλογικό σύστημα πακέτο. Θα συμφωνήσει (για παράδειγμα) να βγάλει Πρόεδρο με 180 κι όχι με 151 αν οι ίδιοι 180 του διασφαλίσουν και την αλλαγή του εκλογικού συστήματος.
Ούτως ή άλλως, και με μια απλή κυβερνητική πλειοψηφία η επόμενη τετραετία προβλέπεται πλέον να έχει καθαρό ορίζοντα. Κι αυτό είναι το μεγάλο δώρο του Τσίπρα στον Μητσοτάκη – ή στον εαυτό του, αν κερδίσει εκείνος τις εκλογές,,,
Είναι απορίας άξιο γιατί ο Τσίπρας αποδείχτηκε τόσο γενναιόδωρος στον αντίπαλό του. Το έκανε ενσυνείδητα ή απλώς την πάτησε;
Ομολογώ ότι δεν μπορώ να τον ψυχολογήσω.
Η μια εξήγηση είναι ότι αποφάσισε να εγγραφεί σε μια λογική μεσοπρόθεσμης σταθεροποίησης του πολιτικού συστήματος, η οποία μπορεί τώρα να ευνοεί τον Μητσοτάκη αλλά ελπίζει αργότερα να ευνοήσει και τον ίδιο.
Η άλλη εξήγηση είναι ότι πιστεύει πως θα κερδίσει τις εκλογές και θα βρεθεί με όλα τα χαρτιά στο χέρι.
Αν θέλετε τη γνώμη μου, προκρίνω το δεύτερο.
Στη Βολιβία, αδελφοί μου!
Δύο εκπλήξεις έκρυβε η επίσκεψη του Προέδρου της Βολιβίας στην Ελλάδα.
Πρώτα τη δήλωση Τσίπρα πως «με τη Βολιβία (…) μας συνδέουν κοινές αξίες, κοινοί αγώνες και κοινά ιδανικά».
Ομολογώ ότι οι περισσότεροι μάλλον αγνοούσαμε έως τώρα ότι Βολιβία και Ελλάδα μοιράζονται αξίες και ιδανικά – οριακά ξέρουμε πού βρίσκεται η Βολιβία.
Οσο για τους κοινούς αγώνες, ούτε σε Μουντιάλ δεν έχουμε παίξει μαζί!
Υστερα τη δήλωση Μοράλες για τον «αδελφό Αλέξη Τσίπρα» – παρ’ όλο που φυσιογνωμικά δεν μοιάζουν.
Ενδεχομένως λοιπόν για να εμβαθύνει αυτή τη σχέση δεσμεύτηκε ο Πρωθυπουργός να επισκεφθεί τη Βολιβία «μετά τον Οκτώβριο».
Οταν υποθέτω θα έχει άπλετο χρόνο για οικογενειακό τουρισμό. Στη Βολιβία, αδελφοί μου!
