Η ολοκλήρωση σήμερα στις Σπέτσες του εξ αντικειμένου, λόγω των όσων προηγήθηκαν, ταραχώδους τριημέρου του ΣΥΡΙΖΑ προφανώς δεν σημαίνει και το τέλος των δομικών πολιτικών προβλημάτων του κόμματος τη αξιωματικής αντιπολίτευσης. Κυρίως δεν σηματοδοτεί το τέλος του κύκλου της εσωστρέφειας από τον οποίο συνοδεύτηκε η ανάληψη της ηγεσίας του από τον Στέφανο Κασσελάκη.
Τα όσα έχουν προηγηθεί έως τώρα με ρυθμό σχεδόν καταιγιστικό και τροφοδοτούν συνεχώς την εσωτερική κρίση του κόμματος δημιουργούν την αίσθηση ότι το «τριήμερο στις Σπέτσες» απλώς αποτελεί μια συνέχεια. Κανείς δεν περίμενε φυσικά ότι το πολλαπλό πολιτικό ιδεολογικό πρόβλημά του θα έπαυε να υπάρχει από αύριο, επειδή οι βουλευτές χωρίστηκαν σε ομάδες και παρουσίασαν τις απόψεις τους που θα τύχουν επεξεργασίας για να ακολουθήσει στη συνέχεια η έφοδος του ιππικού προς τη νίκη στις ευρωεκλογές. Κάθε άλλο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ βιώνει μια βαθιά κρίση ταυτότητας, η οποία φυσικά δεν οφείλεται μόνο στον παράδοξο τρόπο με τον οποίο λειτουργεί ο κ. Κασσελάκης. Ούτε είναι αποτέλεσμα της επαμφοτερίζουσας στάσης του έναντι σοβαρών προβλημάτων της ελληνικής κοινωνίας.
Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ έρχεται από πολύ μακριά, ήδη από το μακρινό 2017, και είναι σύμφυτο με το οικοσύστημα που το έφερε στην εξουσία. Οι προσεκτικοί αναλυτές των δημοσκοπήσεων έβλεπαν από τότε ότι, την ώρα που η αλαζονεία, η έπαρση, η αμετροέπεια και ο «χουλιγκανισμός» είχαν γίνει «σήμα-κατατεθέν» της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η κοινωνία άρχισε να απομακρύνεται μέχρι που τους γύρισε την πλάτη.
Η στροφή ολοκληρώθηκε το 2019, αλλά ο τότε αρχηγός του κόμματος αντί να μετρήσει σωστά το αποτέλεσμα των εκλογών, κάθισε πάνω στο ψευδεπίγραφο 31,5% και περίμενε την κατάρρευση της ΝΔ. Δεν συνέβη πολύ απλά επειδή η λανθασμένη ερμηνεία του αποτελέσματος τον έκανε να πιστέψει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να επανακάμψει στην εξουσία. Και όταν ήρθε το 17,8% των εκλογών του 2023 έκανε το μόνο που του είχε απομείνει – «δραπέτευσε» στην προοπτική ότι «κάποια στιγμή» θα διαμορφωθούν οι συνθήκες για να επανέλθει και πάλι στο προσκήνιο.
Το δράμα του κ. Τσίπρα είναι ότι οι ασκήσεις επί χάρτου συνήθως δεν επαληθεύονται. Και αν, όπως λέγεται, ήταν δική του μεθόδευση η υπόθεση Κασσελάκη, με στόχο να ξεκαθαριστεί, όχι από τα δικά του χέρια, το εσωκομματικό πεδίο από τους αντιπάλους του, σήμερα όλα δείχνουν ότι έκανε ένα ακόμη λάθος: δεν μέτρησε σωστά τις φιλοδοξίες του διαδόχου του.
Ετσι ο κ. Τσίπρας φαίνεται να εναποθέτει τις ελπίδες του στο αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, ευελπιστώντας ότι θα καταστήσει απολύτως αναγκαία την επιστροφή του ως ένα είδος Κιγκινάτου της Αριστεράς.
Ωστόσο, τίποτε δεν δείχνει ότι ο κ. Κασσελάκης σχεδιάζει να αποχωρήσει αν ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως όλα συνηγορούν, υποσκελιστεί από το ΠαΣοΚ.
Οπως ήδη ξεκαθάρισε (συνέντευξη στο STAR), ακόμη και αν συμβεί αυτό δεν πρόκειται να εγκαταλείψει την ηγεσία. Ηταν ένα μήνυμα με μοναδικό παραλήπτη τον πρώην πρωθυπουργό. Επιβάλλεται να (το) «διαβάσει» σωστά αυτή τη φορά…
