Στις 23 Ιουνίου η Φώφη Γεννηματά δήλωσε ότι «η χώρα δεν χρειάζεται την αυτοδυναμία του κ. Μητσοτάκη» (Σκάι). Καμία αντίρρηση.

Αλλά υπό μια αυτονόητη προϋπόθεση: ότι κάποιος θα κυβερνήσει τη χώρα.

Προφανώς η Γεννηματά το αντιλαμβάνεται και προσθέτει ότι η χώρα χρειάζεται «τη μεγαλύτερη δυνατή κοινοβουλευτική πλειοψηφία». Ούτε κυβερνήσεις μειοψηφίας ούτε κυβερνήσεις ανοχής.

Λίγες μέρες νωρίτερα άλλωστε η Γεννηματά είχε προειδοποιήσει ότι «δεν θα αφήσουμε τη χώρα να μπει σε περιπέτειες» (18/6).

Τι καταλαβαίνει κανείς; Οτι η Φώφη λέει στους ψηφοφόρους να μη δώσουν αυτοδυναμία στον Μητσοτάκη διότι είναι αχρείαστη αφού το ΚΙΝΑΛ θα διασφαλίσει μαζί με το πρώτο κόμμα (δηλαδή τη ΝΔ…) μια «μεγάλη κοινοβουλευτική πλειοψηφία» ώστε η χώρα να μην μπει «σε περιπέτειες».

Η Γεννηματά διατυπώνει μια λογική άποψη. «Ψηφίστε ΚΙΝΑΛ και όχι Μητσοτάκη διότι έτσι θα φτιάξουμε κυβέρνηση με μεγάλη πλειοψηφία».

Στις 24 Ιουνίου ο Χρ. Πρωτόπαπας διευκρινίζει ότι «η ψήφος ανοχής είναι ένας τρόπος που θα εξεταστεί με όρους και προϋποθέσεις». Αλλά αν το ΚΙΝΑΛ δώσει ψήφο ανοχής στον Μητσοτάκη, τότε ποια θα είναι η «μεγάλη κοινοβουλευτική πλειοψηφία» που έλεγε η Φώφη;  

Μπέρδεμα. Ακόμα περισσότερο που πριν προλάβει να λαλήσει ο πετεινός, διάφοροι άλλοι του ΚΙΝΑΛ την αδειάζουν περισσότερο.

Στις 26/6 ο Φ. Σαχινίδης δηλώνει ότι «με βάση τις θέσεις μας δεν είναι δυνατή μια προγραμματική συμφωνία με τη ΝΔ αλλά ούτε με τον ΣΥΡΙΖΑ» («Εφημερίδα των Συντακτών»).

Και τότε πώς θα προκύψει η μεγάλη κοινοβουλευτική πλειοψηφία που θέλει η Φώφη;

Την ίδια μέρα ο Γ. Παπανδρέου λέει το αντίθετο. «Γιατί να μη συνεργαστεί η ΝΔ με τον ΣΥΡΙΖΑ ή και με εμάς αλλά όχι μόνο στο πλαίσιο μιας εθνικής κυβέρνησης;» (ANT1).

Τελικά διαφωνούν ή δεν διαφωνούν; Με ποιους διαφωνούν; Και με ποιον θα κυβερνήσουν; Με όλους;

Δύο μέρες αργότερα, στις 28 Ιουνίου, εμφανίζεται ο Καρχιμάκης να δηλώνει ότι «δεν υπάρχει περίπτωση» συγκυβέρνησης με τη ΝΔ διότι το ΚΙΝΑΛ «στρέφεται ξεκάθαρα αντιδεξιά» («Εθνος»).

Ολα αυτά ειπώθηκαν μέσα σε πέντε (μόλις) μέρες. Τα πάντα και το αντίθετό τους. Η εξήγηση είναι απλή: είτε οι άνθρωποι το έχουν ρίξει στο σορολόπ είτε δεν ξέρουν τι θέλουν.

Ελπίζω να βρουν άκρη έως την επόμενη Κυριακή.