Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι η εξουσία είναι γλυκιά. Οι παροχές που τη συνοδεύουν, οι διευκολύνσεις, οι εξυπηρετήσεις, η μαγεία που την περιβάλλει και, κυρίως, η αίσθηση της δύναμης – για να περιοριστώ στις πιο «αθώες» εκδοχές της – την κάνουν μοναδικά θελκτική. Απαιτούνται δε ισχυρά ψυχικά αποθέματα προκειμένου να αποφύγεις την ταύτιση μαζί της, και συνακόλουθα την οίηση που τη συνοδεύει, και που σε οδηγεί συνειρμικά στο καταστροφικό «η εξουσία είμαι εγώ».
Η εξουσία προφανώς δεν είσαι εσύ. Εσύ απλώς τη διαχειρίζεσαι, νέμεσαι ίσως τα θετικά της, αλλά όχι, δεν είσαι εσύ η εξουσία. Η εξουσία απορρέει από τον λαό, κανείς δεν μπορεί να ταυτίζεται μαζί της, και κανείς εξουσιολάγνος δεν μπορεί να κατευθύνει την κοινωνία αν δεν συμφωνεί μαζί του η πλειοψηφία των πολιτών που την απαρτίζουν.
Η εξουσία πάλι που δεν υπόκειται σε διαδικασίες κοινωνικού ελέγχου διαφθείρει, οδηγείται εκ των πραγμάτων σε καινοφανείς αλλά όχι και τόσο σύγχρονες αντιλήψεις περί της ικανότητας των λίγων να κυβερνούν και της αδυναμίας των πολλών, γίνεται τυραννική, κάνει εκπτώσεις στη δημοκρατική λειτουργία της χώρας, μετατρέπεται αργά αλλά σταθερά σε κάτι άλλο. Που δεν είναι δημοκρατία.
Ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος με το που ανέλαβε την εξουσία προ τετραετίας, τον Ιανουάριο του 2015, μας διαβεβαίωσε κατά τις προγραμματικές του δηλώσεις ότι η κυβέρνησή του θα είναι κάθε λέξη του Συντάγματος, μοιάζει να αγνοεί όλα τα προηγούμενα.
Γαντζωμένος στον πρωθυπουργικό θώκο, επεξεργάζεται σενάρια για το πώς θα διατηρήσει μια εξουσία η οποία λογικά σε λίγο διάστημα δεν θα του ανήκει. Παραβλέπει τα διεθνώς ισχύοντα, παραγνωρίζει όσα υπαγορεύει η εγχώρια πολιτική πρακτική και δεοντολογία, και κυρίως υποκύπτει στο μέγα λάθος να ερμηνεύσει το Σύνταγμα κατά το δοκούν, προκειμένου να παραμείνει πρωθυπουργός.
Αλλά το Σύνταγμα δεν είναι λάστιχο να τεντώνει ή να μικραίνει κατά πώς βολεύει εκείνον. Το Σύνταγμα, όπως περιγράφει το ακροτελεύτιο άρθρο του, απαιτεί σεβασμό και η πιστή τήρησή του, όπως και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία, αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Eλλήνων. H δε τήρησή του επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει. Μεριμνά επίσης, και το υπογραμμίζει, ότι ο σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία.
Ας αφήσει λοιπόν τα καμώματα, και ας συμπεριφερθεί ως υπεύθυνος πρωθυπουργός. Η όποια δολιχοδρομία για να διατηρηθεί στην εξουσία, μόνο κακό κάνει στη Δημοκρατία και στην τελική τους εχθρούς της ευνοεί…
