Κάποτε ένας Αγγλος, μεταφράζοντας ένα ελληνικό διήγημα, συνάντησε τη λέξη «ετεροδημότης» και αγωνιούσε πώς θα την αποδώσει, δεδομένου ότι στα αγγλικά η έννοια δεν υφίσταται. Στη Βρετανία οι εκλογές δεν έχουν την ελληνική τελετουργία. Γίνονται καθημερινές (Πέμπτη) και η ημέρα των εκλογών δεν είναι αργία. Ψηφίζεις με ένα χαρτάκι που σου στέλνουν στο σπίτι σου καθώς οι εκλογικοί κατάλογοι ανανεώνονται ετησίως ηλεκτρονικά ή διά αλληλογραφίας. Στην Ελλάδα η άσκηση του εκλογικού δικαιώματος είναι ακόμη υποχρεωτική και όποιος αδικαιολόγητα δεν ασκήσει το δικαίωμα του εκλέγειν τιμωρείται με φυλάκιση από ένα μήνα έως έναν χρόνο. Αμφιβάλλω όμως αν έχει εφαρμοστεί ποτέ αυτή η διάταξη, μολονότι το ποσοστό αποχής είναι υψηλό.
Παλαιότερα οι εκλογές ήταν μια ευκαιρία για τους ετεροδημότες να επισκεφθούν τον τόπο καταγωγής τους, να δουν συγγενείς και φίλους και έτσι να αναζωογονηθούν σχέσεις και κοινότητες. Αυτοί οι δεσμοί πλέον χαλαρώνουν, τα εκλογικά δικαιώματα μεταφέρονται πιο εύκολα και η καθιέρωση της επιστολικής ψήφου ίσως δώσει τη χαριστική βολή σε αυτό το εκλογικό ξαναντάμωμα. Νέοι όμως δεσμοί αναπτύσσονται ή ενισχύονται με την ψήφο των κατοίκων εξωτερικού, που θέλουν να παραμείνουν κοντά στην Ελλάδα. Αυτοί δεν θεωρούν την ψήφο ως ευκαιρία για να επισκεφθούν τον τόπο τους, όπως συνέβαινε παλαιότερα με τα μισθωμένα αεροπλάνα των κομμάτων ή με τους ετεροδημότες, αλλά ως έναν τρόπο να δηλώσουν τη συμμετοχή τους στα κοινά εξ αποστάσεως. Συνιστούν και αυτοί ένα νέο διασπορικό δίκτυο, ένα είδος παγκοσμιοτοπικότητας (glocalization) αλλά και δυνητικά μια ευκαιρία για brain gain.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
