Το Ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο παρά τα χρόνια προβλήματα που αντιμετωπίζει, όπως την υποστελέχωση, τη μεγάλη αναλογία φοιτητών προς διδάσκοντες, την υποχρηματοδότηση, την έλλειψη πόρων για την ανανέωση και συντήρηση του ερευνητικού και εκπαιδευτικού εξοπλισμού, την ανεπάρκεια πόρων για τη συντήρηση και κατασκευή κτιρίων και ειδικά των φοιτητικών εστιών, καταβάλλει τεράστιες προσπάθειες με αποτέλεσμα 8 με 10 Ελληνικά Δημόσια Πανεπιστήμια σε όλες τις ετήσιες διεθνείς κατατάξεις να είναι σταθερά στα 1.000 καλύτερα Πανεπιστήμια παγκοσμίως. Αυτό κύρια οφείλεται στους διδάσκοντες και τους ερευνητές αλλά και στους εργαζόμενους στα Δημόσια Πανεπιστήμια.
Από την άλλη μεριά όμως μειοψηφικές ομάδες που θεωρούν τους εαυτούς τους αυτόκλητους υπερασπιστές των Δημόσιων Πανεπιστημίων προχωρούν σε ενέργειες και πράξεις που τα προσβάλλουν και δίνουν μια εικόνα απαξίωσής τους στην Ελληνική Κοινωνία, ενώ υποτίθεται ότι τα υπερασπίζονται. Μιλώ για τις καταλήψεις και τις εικόνες με αλυσίδες στα κτίρια των Δημόσιων Πανεπιστημίων. Αυτές οι ενέργειες προσφέρουν κακές υπηρεσίες στο Ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο και σε καμία περίπτωση δεν το υπερασπίζονται.
Ας είμαστε όμως ειλικρινείς απέναντι στις ένοχες σιωπές του Πολιτικού Συστήματος που στέκεται αμήχανα απέναντι σε αυτές τις ενέργειες και σε κάποιες περιπτώσεις τις ενθαρρύνει. Ο σεβασμός στους νόμους και στο Σύνταγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας δεν μπορεί να είναι κατά περίπτωση. Υπάρχουν όμως ευθύνες και στη δικιά μας μεριά, των Πρυτάνεων, που πρέπει με τόλμη και χωρίς φόβο να καταδικάσουμε αυτές τις ενέργειες, να αναδείξουμε τα προβλήματα του Δημόσιου Πανεπιστημίου και ταυτόχρονα να διατυπώσουμε με νηφαλιότητα προτάσεις για την έναρξη ενός ουσιαστικού διαλόγου για την εναρμόνιση της ελληνικής πραγματικότητας προς την ευρωπαϊκή πραγματικότητα, χωρίς δαιμονοποιήσεις και δογματικές απόψεις. Αυτό το οφείλουμε στην Ελληνική Κοινωνία που βλέπει τα παιδιά της να μην μπορούν να συμμετάσχουν στην ακαδημαϊκή λειτουργία των Πανεπιστημίων.
Οφείλουμε λοιπόν να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να προσπαθήσουμε να εξασφαλίσουμε την ομαλή λειτουργία των Δημόσιων Πανεπιστημίων. Λύσεις πάντα υπάρχουν, αρκεί να πιστέψουμε στον διάλογο με επιχειρήματα, να σεβαστούμε την αντίθετη άποψη και στο τέλος με σεβασμό στους νόμους και στο Σύνταγμα στην αρχή της πλειοψηφίας να πάρουμε αποφάσεις προς όφελος και των Δημόσιων Πανεπιστημίων αλλά και της Ελληνικής Κοινωνίας. Ξεκάθαρα λοιπόν ναι στο Ανοιχτό Δημόσιο Πανεπιστήμιο, με ενίσχυση από την Πολιτεία και Διάλογος για όλα τα θέματα χωρίς καταλήψεις και καμία μορφή βίας από όπου και αν προέρχεται. Ας το τολμήσουμε καθώς το οφείλουμε στο μέλλον της χώρας, τη νέα γενιά.
Ο κ. Χρήστος Ι. Μπούρας είναι πρύτανης του Πανεπιστημίου Πατρών και μέλος του Προεδρείου της Συνόδου των Πρυτάνεων.
