Από ένα χάος χωρίς εκλογές βαδίζουμε αισίως σε εκλογές με χάος. Ογδόντα μέρες πριν από τις ευρωεκλογές κανείς δεν ξέρει με βεβαιότητα πώς θα εκλέξουμε τους ευρωβουλευτές, ούτε καν ποιοι θα ψηφίσουν – αν επιβεβαιωθεί ότι η κυβέρνηση σκεφτόταν να αποκλείσει περίπου εβδομήντα χιλιάδες έλληνες ψηφοφόρους του Ηνωμένου Βασιλείου…
Ογδόντα μέρες πριν από τις δημοτικές εκλογές τεμαχίζονται ακόμη δήμοι με αδιευκρίνιστα κριτήρια.
Λέγεται π.χ. ότι είναι μια βουλευτίνα ΣΥΡΙΖΑ ονόματι Θεοπεφτάτου που πρωταγωνιστεί στη δημοτική κοπτοραπτική Κεφαλληνίας.
Ογδόντα μέρες πριν από τις δημοτικές εκλογές δεν έχουν προσδιοριστεί τα κριτήρια συγκρότησης των ψηφοδελτίων, όπως π.χ. η ποσόστωση των γυναικών, στο διαλυτικό πλαίσιο που επέβαλε ο νόμος Σκουρλέτη.
Ογδόντα μέρες πριν από τις εκλογές κανείς δεν ξέρει αν η εκλογική υποδομή αντέχει πέντε κάλπες – δύο για τις δημοτικές, δύο για τις περιφερειακές, μία για τις ευρωεκλογές.
Ογδόντα μέρες πριν από τις εκλογές κανείς δεν ξέρει πόσα εκλογικά τμήματα θα στηθούν, αν φτάνουν και πώς θα οριστούν οι δικαστικοί αντιπρόσωποι, πόσες εφορευτικές επιτροπές χρειάζονται.
Ογδόντα μέρες πριν από τις εκλογές ουδείς γνωρίζει τι θα γίνει με τους απόδημους. Οχι φυσικά για το δικαίωμα ψήφου τους, το οποίο προσδιορίζεται ούτως ή άλλως από το Σύνταγμα και τη νομοθεσία. Αλλά για την άσκηση του δικαιώματος και την προσμέτρηση των ψήφων τους.
Κι όλα αυτά χωρίς να είναι ακόμη γνωστό αν στο παραπάνω χάος θα προστεθεί άλλος ένας μείζων παράγων αναστάτωσης, δηλαδή οι βουλευτικές εκλογές.
Αποτελεί το χάος σχέδιο της κυβέρνησης για να επηρεάσει το αποτέλεσμα;
Η κατηγορία είναι βαριά για να την υιοθετήσουμε επιπόλαια. Ούτως ή άλλως στη συνηθισμένη κυβερνητική ακαταστασία δεν είναι πάντα εύκολο να ξεχωρίσεις τη σκοπιμότητα από την ανικανότητα.
Οι συνθήκες χάους όμως που πάνε να δημιουργηθούν υπονομεύουν την εκλογική διαδικασία ανεξαρτήτως προθέσεων. Και η διάχυτη καχυποψία επιβαρύνει την υπονόμευση.
Ολοι προφανώς ευχόμαστε τα κενά να οφείλονται σε καθυστερήσεις και προχειρότητες που θα διορθωθούν ώστε οι ψηφοφόροι να εκφράσουν άκοπα και απρόσκοπτα τις προτιμήσεις τους.
Αν όμως δεν είναι προχειρότητα αλλά σχέδιο, τότε οι εμπνευστές αναλαμβάνουν τεράστια ευθύνη.
Και μάλιστα χωρίς προφανή ωφέλεια. Οχι μόνο επειδή εκλογές τύπου Μαδούρο δεν είναι εύκολο να ευδοκιμήσουν σε μια ευρωπαϊκή δημοκρατία.
Αλλά και επειδή κάθε σχέδιο εκλογικής παραχάραξης έχει νόημα μόνο αν επικρατήσουν τελικά οι εμπνευστές του.
Διαφορετικά, ούτε ψύλλος στον κόρφο τους!
