Υπάρχει μια μεγάλη αλήθεια, αλλά και πολλά επιμέρους ψέματα, όσον αφορά το θέμα των πλειστηριασμών. Η μεγάλη αλήθεια είναι ότι αν με κάποιον τρόπο μπλοκαριστεί ή και ματαιωθεί εντελώς η διαδικασία των πλειστηριασμών των ακινήτων, η χώρα θα βρεθεί αντιμέτωπη με τον κίνδυνο να καταπέσουν οι εγγυήσεις του Δημοσίου που ανέρχονται σε περίπου 20 δισ. ευρώ.
Από εκεί και πέρα, έχουμε ένα γαϊτανάκι από κραυγαλέα ψεύδη, άκρατη υποκρισία και μια συνεχή προσπάθεια να μεταφερθούν οι ευθύνες στα χέρια άλλων – πρόκειται για μια ιδιότυπη παραλλαγή του παιδικού παιχνιδιού «μουτζούρης». Μόνο που εδώ δεν πρόκειται για παιχνίδι, έχουμε να κάνουμε με κατοικίες, και δη πρώτες κατοικίες.
Ανατρέχοντας κανείς στα στοιχεία που αφορούν τα κόκκινα δάνεια, θα διαπιστώσει ότι τα περισσότερα από αυτά αναλήφθηκαν από τις τράπεζες την περίοδο των παχιών αγελάδων. Ολα ήταν τόσο απλά και τόσο δελεαστικά, με αποτέλεσμα σε μια χώρα όπου η ιδιοκατοίκηση υπερβαίνει κατά πολύ τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, η απόκτηση κατοικίας να μεταβληθεί σε εθνικό σπορ.
Οταν άρχισαν λίγο αργότερα οι δυσκολίες, εξαιτίας των μνημονίων, τα κόκκινα δάνεια αυξήθηκαν με γεωμετρική πρόοδο απειλώντας με κατάρρευση το τραπεζικό σύστημα. Ετσι προέκυψε ένα μείζον οικονομικό και κοινωνικό πρόβλημα που το ΠαΣοΚ (το ΠαΣοΚ, όχι η κυρία Κατσέλη!) αντιμετώπισε, εν μέσω κρίσης και αφόρητων πιέσεων των δανειστών, με ένα πρώτο πλέγμα προστασίας των δανειοληπτών. Η κυβέρνηση των Σαμαρά – Βενιζέλου που ακολούθησε, κάθισε πάνω στον νόμο αυτόν, και ουσιαστικά συντήρησε το καθεστώς του «ανέγγιχτου» της πρώτης κατοικίας.
Η ιστορική αλήθεια είναι ότι αυτή που άνοιξε την κερκόπορτα των πλειστηριασμών ήταν η αριστερή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, που νομοθέτησε για να επεκτείνει δήθεν την προστασία την οποία παρείχε η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου. Αλλά δεν έμεινε εκεί ο ΣΥΡΙΖΑ: με συνεχείς «βελτιώσεις» του νόμου αυτού (τρεις ακολούθησαν!) άνοιξε περισσότερο τη χαραμάδα της κερκόπορτας.
Η κυνική παραδοχή του προέδρου του κ. Αλ. Τσίπρα στις αρχές της εβδομάδας «μα 25.000 πλειστηριασμοί (που πραγματοποιήθηκαν με βάση τις αλλοιώσεις που επέφερε στον αρχικό νόμο του ΠαΣοΚ) δεν είναι πολλοί», αποκαλύπτει πως γνώριζε πολύ καλά τι έκανε τότε.
Και γνωρίζει ασφαλώς πως όσα ψευδή ισχυρίζεται σήμερα δεν μπορούν να υλοποιηθούν.
Γιατί το κάνει; Διότι προφανώς το θέμα των πλειστηριασμών θα παίξει πολύ στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Οποιος εκ των δύο, ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ, το φορτωθεί, θα εισπράξει και το ανάλογο πολιτικό κόστος. Για μένα, μία είναι η λύση: να βρεθεί ένας μηχανισμός, ο οποίος θα ξεχωρίσει από τη δεξαμενή των δανειοληπτών τους στρατηγικούς κακοπληρωτές από εκείνους που όντως δεν μπορούν να πληρώσουν. Αυτοί και μόνο πρέπει να στηριχθούν για να μη χάσουν το σπίτι τους…
