Ακλόνητη ήταν η πεποίθηση του πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη ότι η Ελλάδα δεν είναι καταδικασμένη στην υστέρηση. Και η αναγραφή του θρησκεύματος στα δελτία της αστυνομικής ταυτότητας των Ελλήνων, πολιτών που ζουν σε χώρα-μέλος της ΕΕ, ήταν ένδειξη υστέρησης.
(Για να δοθεί το μέτρο, στη Βραζιλία του Τρίτου Κόσμου, μια χώρα πολυφυλετική και πρωτίστως καθολική, δεν ετέθη ποτέ ζήτημα αναγραφής ούτε του θρησκεύματος ούτε της φυλής των πολιτών στις ταυτότητες.) Εκτός από ένδειξη υστέρησης η αναγραφή ήταν και αντίθετη με τον νόμο 2472/1997 για την προστασία των προσωπικών δεδομένων των φυσικών προσώπων.
Στις 16 Μαΐου 2000, λίγο μετά τη δεύτερη επανεκλογή του Σημίτη στην πρωθυπουργία, η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων έκρινε με απόφασή της ότι το θρήσκευμα πρέπει να απαλειφθεί από τις ταυτότητες.
Οταν ο τότε Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος μαινόμενος ωρυόταν ότι «η πίστη μας είναι η βάση της ταυτότητάς μας» και ότι η απαλειφή της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες είναι αλλαγή «που προωθείται από νεοδιανοούμενους που θέλουν να μας επιτεθούν σαν σκυλιά και να κόψουν τις σάρκες μας», ο πρωθυπουργός Σημίτης του απάντησε «άλλο η πίστη και η θρησκεία και άλλο το δελτίο ταυτότητας, δηλαδή ο τρόπος που επικοινωνεί ο πολίτης με το κράτος». Ο Χριστόδουλος συνέχισε σε χριστιανικό τόνο ότι «την Εκκλησία όποιο χέρι τόλμησε να την αγγίξει, ξεράθηκε».
Το χέρι του Σημίτη προφανώς δεν ξεράθηκε. Ο έλληνας πρωθυπουργός κέρδισε τη μάχη των ταυτοτήτων προστατεύοντας τα δικαιώματα των πολιτών και κόβοντας τον βήχα στην Εκκλησία, διευκρινίζοντας ότι δεν θα δεχόταν παρεμβάσεις σε ένα ζήτημα που ήταν αρμοδιότητα του κράτους.
Η Ελλάδα ετοιμαζόταν να ενταχθεί στην ΟΝΕ, να προσχωρήσει ουσιαστικά στον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής, δεν θα την εμπόδιζαν οι ιδεοληψίες ενός ιεράρχη που φανταζόταν τη χώρα ως θεοκρατικό Ιράν.
Ο διανοούμενος Σημίτης τόλμησε εκεί που δεν τόλμησε καμία ελληνική κυβέρνηση πριν ή μετά από τη δική του. Πριν από δέκα χρόνια, τέτοιες μέρες, όταν ο αριστερός ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα κέρδιζε τις εκλογές και ετοιμαζόταν να συγκυβερνήσει με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ του Καμμένου, μεταξύ των πρώτων κινήσεων του νέου πρωθυπουργού ήταν να ζητήσει την ευλογία του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου.
Επί των ημερών του Τσίπρα επίσης, το Δημόσιο εξακολούθησε να επιδοτεί την Εκκλησία για τη μισθοδοσία των ιερέων. Αλλά πώς να αντιληφθεί τις ανάγκες των ιερέων ο διανοούμενος Σημίτης. Εκείνος είχε στο μυαλό του να ανεβάσει ολόκληρη την Ελλάδα ψηλότερα.
