Η πρόσφατη διαγραφή από παντού, Κοινοβουλευτική Ομάδα και κόμμα, του βουλευτή Αιτωλοακαρνανίας και πρώην υπουργού Μάριου Σαλμά ερμηνεύτηκε από τον επικοινωνιακό κυβερνητικό μηχανισμό ως μήνυμα και προειδοποίηση προς «όσους άλλους» βουλευτές της κυβερνητικής παράταξης θα είχαν μελλοντικά παρόμοια στάση. Η γενικότερη παρατήρηση που μπορεί να κάνει κάποιος απέναντι σε αυτού του είδους τις αναφορές, είναι ότι με μια πλειοψηφία μόλις έξι εδρών, τα περιθώρια για να προειδοποιηθούν «όσοι άλλοι» βουλευτές της ΝΔ έχουν ανάλογες «παρατηρήσεις» με εκείνες του αποπεμφθέντος κ. Σαλμά, είναι εντελώς ανελαστικά.
Επικειμένης της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, είναι προφανές ότι τα περιθώρια έχουν στενέψει περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Ειδικά αν σκεφθεί κανείς ότι η επιλογή του προσώπου που θα προταθεί για το ύπατο αξίωμα της Πολιτείας δημιουργεί εκ των πραγμάτων αντιδράσεις – ακόμη και αν ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης αυτοπροτεινόταν για το αξίωμα. Μην παραβλέπουμε επίσης το γεγονός ότι ο κ. Μητσοτάκης είναι ο πρώτος διδάξας. Σε μια εκλογή, όπως αυτή του κ. Πρ. Παυλόπουλου, σάρκα εκ της σαρκός της ΝΔ, απλός βουλευτής εκείνος, αρνήθηκε να παράσχει την ψήφο του, κόντρα στην κομματική «γραμμή», και επένδυσε πολιτικά και ηθικά, την άρνησή του αυτή.
Μια δεκαετία μετά, και αφού έχουν μεσολαβήσει δύο προεδρικές εκλογές, το πρόσωπο που θα επιλεγεί από τον κ. Μητσοτάκη για να προταθεί για το προεδρικό αξίωμα πρέπει να συγκεντρώνει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά τα οποία θα ακυρώσουν κάθε σκέψη βουλευτών του να τον μιμηθούν. Ακόμη και να εκφράσουν τη διαμαρτυρία τους, για ορισμένες καίριου χαρακτήρα κυβερνητικές και θεσμικές πρωτοβουλίες, δικές του και της κυβέρνησής του.
Αρα το πρόσωπο που θα επιλεγεί δεν θα πρέπει να προέρχεται μόνο από τα «σπλάχνα» της Δεξιάς ή τουλάχιστον να κινείται στις παρυφές της παράταξης, αλλά ταυτόχρονα να απολαμβάνει και μια γενικότερη αποδοχή. Απαραίτητη προϋπόθεση προκειμένου η ανάδειξή του στο προεδρικό αξίωμα να μη συγκεντρώσει απλώς και μόνο τον απαιτούμενο από τον νομοθέτη αριθμό, της ελάχιστης απόλυτης πλειοψηφίας, των 151 εδρών.
Υπάρχει αυτό το πρόσωπο; Ακούγεται σαν σπαζοκεφαλιά, ένα κουίζ που προσομοιάζει στον τετραγωνισμό του κύκλου, αλλά πιθανόν και να υπάρχει. Ο Πρόεδρος της Βουλής κ. Κ. Τασούλας είναι μία τέτοια περίπτωση. Ομως θα πρέπει να κοπιάσει πολύ ο κ. Μητσοτάκης για να τον επιβάλει στο εσωτερικό του κόμματος, ειδικά τώρα, που ως φαίνεται έχουν σηκώσει κεφάλι οι «αναλώσιμοι» και οι «αγιάννηδες» της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Αυτοί οι οποίοι δεν έχουν, και δεν πρόκειται να έχουν ούτε στο μέλλον, «στον ήλιο μοίρα».
Υπό την έννοια αυτή, η πρόσφατη ερώτηση που κατέθεσαν 11 βουλευτές της ΝΔ προς τον υπουργό Οικονομικών, αναφορικά με τα κόκκινα δάνεια και τις τραπεζικές πρακτικές, είναι εξαιρετικά διδακτική ως προς τη σύνθεσή της. Πρώην υπουργοί, πρώην υφυπουργοί, πρώην φερέλπιδες για υπουργοί και ορισμένοι διαχρονικά «εν αναμονή», υπουργοποιήσιμοι. Μια «συλλογικότητα» διαψευσμένων ελπίδων και προσδοκιών, οι οποίες με μαθηματική ακρίβεια δεν πρόκειται ποτέ να επαληθευτούν. Οχι διότι έχει τίποτε προσωπικά μαζί τους ο κ. Μητσοτάκης, αν εξαιρεθεί η περίπτωση Μ. Σαλμά, που έλαβε τέτοια χαρακτηριστικά. Ούτε και εκείνοι, κατά βάση, και με εξαίρεση έναν-δύο, έχουν διαφορές προσωπικού χαρακτήρα με τον Πρωθυπουργό. Μένουν εκτός, και θα παραμείνουν εκτός κυβερνητικού σχήματος, διότι οι επιλογές του κ. Μητσοτάκη είναι από πολλών ετών σαφώς προσανατολισμένες στην ικανοποίηση των κεντρώων-κεντροδεξιών ψηφοφόρων.
Λογικά θα έπρεπε να αισθάνονται ικανοποιημένοι. Η δεξαμενή αυτή, τους διατηρεί στη Βουλή, και με τις δικές της ψήφους τη ΝΔ στην εξουσία. Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών δεν θα έπρεπε να τους αφήνει πολλά περιθώρια για να σκεφθούν διαφορετικά. Το 28% θα άφηνε πολλούς εκ των «11» εκτός Βουλής, ωστόσο αυτές οι σκέψεις δεν θολώνουν τη στρατηγική τους, που μοιάζει μεθοδικά οργανωμένη: πρόκειται για μια υβριδικής μορφής εσωκομματική αντιπολίτευση και μια εικόνα από ένα κοντινό μέλλον. Διαγράφει αχνά το κυβερνητικό «ατύχημα» που θα μπορούσε να επισυμβεί, αν η επιλογή του κ. Μητσοτάκη για το προεδρικό αξίωμα δεν συμφωνούσε με τα «θέλω» ή τις «προσδοκίες» κάποιου εκ των βαρόνων του κόμματος, ο οποίος καθοδηγεί τη σκέψη τους…
Και μια πρόβλεψη: θα επανέλθουν. Ισως και σύντομα. Πάλι με ερώτηση για την «κοινωνική ατζέντα», που έχει ακροατήριο και προσομοιάζει με αγκάθι στα κυβερνητικά πλευρά…
