Αν για τους πολλούς το κορυφαίο θέμα αυτής της εβδομάδας ήταν η ολιγόωρη επίσκεψη του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη στην Αγκυρα, για ορισμένους, και μεταξύ αυτών κι εγώ, πιο σημαντικό γεγονός είναι η επίσκεψη, μετά ανοιχτής πολιτικής εκδήλωσης, του αλβανού πρωθυπουργού Εντι Ράμα στην Αθήνα.
Η εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Κυριακή στο κλειστό των ολυμπιακών εγκαταστάσεων του Γαλατσίου, αποτέλεσε μια επιβεβαίωση ότι οι σχέσεις της Ελλάδας με τη γειτονική χώρα διάγουν τη χειρότερη φάση της νεότερης ιστορίας τους. Ισως με εξαίρεση την περίοδο της «εμπόλεμης κατάστασης» που επικρατούσε με το αυταρχικό καθεστώς του Ενβέρ Χότζα.
Είναι να απορείς για το πώς οι σχέσεις με τη γειτονική Αλβανία έχουν φτάσει σε αυτό το σημείο. Οταν στην Ελλάδα υπάρχει μια σημαντική, αριθμητικά, κοινωνικά, πολιτιστικά και οικονομικά, αλβανική κοινότητα, η οποία για περισσότερο από 30 χρόνια στηρίζει την ανάπτυξη της χώρας μας. Και η οποία παρέμεινε εδώ ακόμη και την περίοδο της βαθιάς οικονομικής κρίσης, η οποία έφερε την Ελλάδα στο χείλος της χρεοκοπίας.
Και το πόσο σημαντικός στάθηκε ο ρόλος της, όλα αυτά τα χρόνια, αποδεικνύεται τώρα, που εμφανίζεται απειλητικά το πραγματικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας. Στην οποία αν και βρίσκεται σε τροχιά ανάκαμψης, με σταθερά αυξητικά ποσοστά ανάπτυξης, σημειώνεται αυξητική τάση στην έλλειψη εργατικών χεριών.
Στην αγορά, ακούγονται απίστευτα νούμερα, από αρμόδιους και αναρμόδιους. «Λείπουν 250.000 άτομα από τον κατασκευαστικό τομέα», «έλλειμμα 200.000 ατόμων από τον πρωτογενή τομέα της οικονομίας», «κενό 100.000 ατόμων από τον τομέα των υπηρεσιών».
Η ένταση του φαινομένου οφείλεται αποκλειστικά σχεδόν στο ότι τα τελευταία χρόνια, και ειδικά μετά τα μέσα της οικονομικής κρίσης, σημειώθηκε μια τάση φυγής από την Ελλάδα της αλβανικής κοινότητας. Ανοιξαν γι’ αυτήν καλύτερα αμειβόμενες αγορές εργασίας, και πολλά μέλη της στράφηκαν στις πλουσιότερες χώρες της Βόρειας Ευρώπης. Είναι κοινό μυστικό ότι η αλβανική κοινότητα στη Γερμανία αυξάνει με αλματώδη πρόοδο και κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στη Βρετανία, παρά το Brexit.
Ταυτόχρονα, η στροφή της Αλβανίας σε έναν άγνωστο γι’ αυτήν μέχρι πριν από ελάχιστα χρόνια τομέα της οικονομίας, τον τουρισμό, αύξησε και τις δικές της ανάγκες, σε εξειδικευμένο προσωπικό. Ο πρωθυπουργός κ. Ράμα αφιέρωσε ένα τμήμα της ομιλίας του στην Αθήνα της περασμένης Κυριακής ακριβώς σε αυτό: απηύθυνε ανοιχτή πρόσκληση προς την αλβανική κοινότητα να επαναπατριστεί στην Αλβανία και να εργαστεί στη χώρα της. Καθόλου αρνητικό ως γεγονός.
Και τίποτε παράξενο και εξωφρενικό ως προς αυτό. Ενας πρωθυπουργός καλεί τους συμπατριώτες του να επιστρέψουν στη χώρα τους. Το ίδιο προφανώς θα κάνει σε αντίστοιχη προσεχώς επίσκεψή του στη Γερμανία. Και πιθανώς και στη Βρετανία. Υπόσχεται ότι θα έχουν δουλειά, θα αμείβονται καλά και ότι θα ζουν στο οικείο περιβάλλον τους, υπό καλύτερες συνθήκες.
Το θέμα λοιπόν δεν είναι τι υπόσχεται στους Αλβανούς που ζουν στην Ελλάδα ο πρωθυπουργός τους για να επιστρέψουν στη χώρα τους, αλλά το τι θα κάνει η χώρα που τους φιλοξενεί, η Ελλάδα, για να τους κρατήσει εδώ, αφού αποδεδειγμένα τους θέλει, έχει την ανάγκη τους. Θα τους δώσει κίνητρα η κυβέρνηση; Ή θα μείνει εγκλωβισμένη στις ακροδεξιές θεωρίες συνωμοσίας που αναπτύσσονται στα δεξιά της;
Η αλήθεια είναι – μια αλήθεια που είπε χαμένη μέσα σε υπερβολές και ψεύδη ο κ. Ράμα – ότι οι αλβανοί μετανάστες τα πρώτα χρόνια της έλευσής τους στην Ελλάδα αντιμετώπισαν και ρατσιστικές συμπεριφορές και ξενοφοβικές αντιλήψεις. Αλλά σήμερα, τίποτε από αυτά δεν ισχύει. Το μόνο που υφίσταται είναι οι κακές σχέσεις των δύο κυβερνήσεων.
Σχέσεις που έχουν διαταραχθεί τόσο από την άρνηση της Αλβανίας να δεχθεί τη συμφωνία για τον καθορισμό των θαλασσίων ζωνών με την Ελλάδα όσο και από την υπόθεση Μπελέρη. Ορισμένοι ίσως να πρόσθεταν επίσης και την κακή προσωπική σχέση μεταξύ των δύο πρωθυπουργών, για να υποστηρίξουν την προαναφερθείσα άποψη ότι οι ελληνοαλβανικές σχέσεις διέρχονται τη δυσκολότερη περίοδό τους εδώ και πολλά χρόνια.
Ισως να συμβαίνει και αυτό. Αλλά από την άλλη πλευρά, υπάρχει μια μεγάλη αλήθεια αναφορικά με την αλβανική κοινότητα στην Ελλάδα: δεν υπόκειται ούτε στον έλεγχο ούτε στην άκομψη προσπάθεια χειραγώγησής της από τον αλβανό πρωθυπουργό. Υπακούει μόνο στην πραγματικότητα…
