Χάρτινες κλήσεις συνεχίζει να μοιράζει, και καλά κάνει όταν πρέπει, η Τροχαία. Το απίθανο είναι ότι συνεχίζει να δίνει τη δυνατότητα πληρωμής τους μόνο αυτοπροσώπως στα ΕΛΤΑ. Κάτι σαν επιπλέον τιμωρία. Καμία ηλεκτρονική δυνατότητα και μόνο αν είναι ευανάγνωστα τα γράμματα του ένστολου ή της ένστολης.
Αλλες υπηρεσίες του κράτους, που περιμένουν να εισπράξουν από τους πολίτες, δεν έχουν φροντίσει να ενεργοποιήσουν τη χρήση κωδικού πληρωμής RF, μέσω του διατραπεζικού συστήματος ΔΙΑΣ. Πρόσφατα συμμορφώθηκε με αυτή την απαίτηση ένας από τους πιο ελλειμματικούς οργανισμούς, ο Ελληνικός Οργανισμός Γεωργικών Ασφαλίσεων, στον οποίο οι αγρότες καλούνται να καταβάλλουν τις ασφαλιστικές τους εισφορές.
Ακόμα πιο αδιανόητη είναι η αδυναμία να πληρώσεις σε έναν συγκοινωνιακό μαζικό φορέα, όπως το μετρό Θεσσαλονίκης, με κάρτα. Κι όμως, το πιο σύγχρονο μετρό της Ευρώπης δεν δίνει τη δυνατότητα έκδοσης εισιτηρίου με κάρτα και δεν δέχεται χαρτονόμισμα των 20 ευρώ στα μηχανήματα. Από το χαρτονόμισμα των 10 ευρώ δεν δίνει ρέστα αν το ποσό που θα πληρωθεί είναι κάτω των 5 ευρώ.
Επίσης δεν μπορείς με το ίδιο απόκομμα να εκδώσεις εισιτήριο για πάνω από μια διαδρομή. Θυμίζουμε βέβαια ότι μέχρι πρόσφατα, στις αστικές συγκοινωνίες της μεγαλύτερης πόλης της χώρας, της Αθήνας, όπου κάθε μέρα μετακινούνται εκατοντάδες χιλιάδες επιβάτες, δεν υπήρχε επίσης η δυνατότητα έκδοσης εισιτηρίου με κάρτα.
Και τα ερωτήματα έρχονται αβίαστα. Είναι δυνατόν να χρεώνει το κράτος για οποιονδήποτε λόγο τον πολίτη με ένα ποσό και να μην υπάρχει ένας ενιαίος τρόπος εύκολης πληρωμής; Κι όμως γίνεται. Αποτελεί καθημερινότητα ταλαιπωρίας και προφανώς εκνευρισμού.
Είναι δυνατόν στην εποχή των «άυλων» συναλλαγών να έχεις δημιουργήσει ή να λειτουργείς ένα μέσο μεταφοράς για τη γρήγορη μεταφορά των πολιτών και να μην έχεις φροντίσει ο τρόπος πληρωμής να είναι το πιο εύκολο, το πιο προσιτό, το πιο αυτονόητο;
Η χώρα έχει προχωρήσει. Εκσυγχρονίζεται όμως με τον ρυθμό της. Αργά και αποσπασματικά. Χωρίς ενιαίους κανόνες. Και όπου αυτοί υπάρχουν, κάποιοι δεν τους εφαρμόζουν. Μπορούν μάλιστα να το κάνουν ανενόχλητοι και κυρίως χωρίς επιπτώσεις.
Γι’ αυτό και η μεταρρύθμιση Χατζηδάκη για την υποχρεωτική τήρηση των προθεσμιών των υποχρεώσεων του κράτους για τις φορολογικές δηλώσεις και την επιβολή κυρώσεων στους κρατικούς λειτουργούς που δεν τις τηρούν που ισχύει από φέτος είναι μια σημαντική αλλαγή. Μια κομβική μεταρρύθμιση-«πιλότος» για όλη τη λειτουργία του κράτους και των φορέων του. Κυρίως ένας μηχανισμός που μπορεί να χτίσει μια πιο ειλικρινή σχέση μεταξύ του κράτους και των πολιτών, τους οποίους είναι ταγμένο να υπηρετεί.
