Δεν θα είναι η πρώτη φορά, και προφανώς δεν θα είναι και η τελευταία που μια κυβέρνηση θα επιχειρήσει να αιφνιδιάσει τους αντιπάλους της αναφορικά με τον χρόνο διεξαγωγής των εκλογών. Η ιδιαιτερότητα της τωρινής περίπτωσης προφανώς λοιπόν δεν έγκειται στον εκλογικό αιφνιδιασμό τον οποίο φαίνεται ότι έχει αποφασίσει ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας. Αλλού εντοπίζεται, κατά τη γνώμη μου. Και δεν έχει καν να κάνει με την ακατάσχετη παροχολογία, η οποία προφανώς επίσης έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον και κατά το παρελθόν προκειμένου να δημιουργήσει ευνοϊκό κλίμα για την κυβέρνηση, στις παραμονές μιας εκλογικής χρονιάς. Κατά την άποψή μου, αυτό που κάνει ιδιαίτερη την παρούσα φάση της διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι ότι επιχειρείται η θυσία μιας οκταετίας σκληρής, αιματηρής λιτότητας στον βωμό της επανεκλογής του κ. Τσίπρα στην εξουσία.
Γιατί δεν επιχειρεί με τις παροχές να εκμαυλίσει μόνο τη μισή εκλογική του πελατεία, η οποία του έχει γυρίσει την πλάτη ώστε να επιστρέψει. Οχι. Αυτό που κάνει με τις αλόγιστες παροχές είναι ότι επί της ουσίας ναρκοθετεί τα θεμέλια της δημοσιονομικης σταθερότητας που επετεύχθη με τόσες θυσίες από τον λαό.
Και προχωρεί σε κάτι ακόμη πιο επικίνδυνο: εξαγγέλλει παροχές και προαναγγέλλει προσλήψεις και για μετέπειτα, φορτώνοντας στην πλάτη της επόμενης κυβέρνησης δυσβάστακτα βάρη, ώστε εν συνεχεία, ως αντιπολίτευση, να την εγκαλεί για τη μη υλοποίηση δήθεν υποχρεώσεων του κράτους έναντι των πολιτών.
Με μόνο οδηγό το προσωπικό πολιτικό όφελος και όπλο τους μηχανισμούς της πολιτείας που ελέγχει και καθοδηγεί, ο κ. Τσίπρας υπονομεύει την ομαλή πορεία προς την ανάπτυξη και προφανέστατα δεν δίνει δεκάρα για το αύριο. Εχοντας το πλεονέκτημα να είναι αυτός που θα αιφνιδιάσει για πρόωρες εκλογές, δημιουργεί συνθήκες οι οποίες λογικά, σε μια οποιαδήποτε άλλη χώρα, θα οδηγούσαν στην πολιτική καταδίκη του. Εδώ όμως ο κ. Τσίπρας δεν αποθεώνεται απλώς από τους οπαδούς του, αλλά δημιουργεί σκηνικό ρήξης με τις πολλαπλές δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα με τους δανειστές της και προετοιμάζει το έδαφος για την αποτυχία και της επόμενης κυβέρνησης. Δουλεύει πάνω στο σενάριο της δεξιάς παρένθεσης και αδιαφορεί για τη χώρα και τον λαό της.
Χωρίς υπερβολή, πρόκειται για μια ανήθικη πολιτικά συμπεριφορά και τακτική, η οποία ολοφάνερα πια έχει μακιαβελικά στοιχεία. «Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» πίστευε ο «Ηγεμόνας» του Μακιαβέλι, και ο κ. Τσίπρας το έχει κάνει τρόπο δράσης…
