Για όσους απελπίζονται μετά την καθαρή νίκη του Ρεπουμπλικανού Ντόναλντ Τραμπ στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές της περασμένης Τρίτης, υπάρχουν και καλά νέα. Ολόκληρες κατηγορίες εργαζομένων θα έχουν εξασφαλισμένη δουλειά για την επόμενη τετραετία. Μπορεί τα εργοστάσια στη «Ζώνη της Σκουριάς», στις βορειοανατολικές Πολιτείες των Ηνωμένων Πολιτειών, το αλλοτινό «πετράδι του στέμματος» της αμερικανικής βιομηχανίας, να μην ξανανοίξουν διαμιάς, όπως υπόσχεται ο Τραμπ, και να εξακολουθήσουν να σκουριάζουν, όμως οι εργαζόμενοι σε λιγότερο βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα μπορούν να είναι ήσυχοι.
Οι κωμικοί ηθοποιοί, οι σχολιαστές που επιδίδονται στην πολιτική σάτιρα, οι γελοιογράφοι, έχουν μπροστά τους πεδίο δόξης λαμπρό. Δεν υπάρχει περίπτωση ο Τραμπ να μην τους δώσει άφθονο υλικό να ασχοληθούν μαζί του. Μπορεί ο ίδιος να έχει αλλεργία στο χιούμορ, όμως οι επαγγελματίες του είδους είναι έμπειροι και έτοιμοι από καιρό.
Επιπλέον, τώρα στη δεύτερη θητεία του, τα χαρακτηριστικά του Τραμπ που προσφέρονται για σάτιρα έχουν οξυνθεί σε σχέση με την πρώτη του θητεία: ο νεοεκλεγείς πρόεδρος είναι πλέον 78 ετών και πολύ λιγότερο πνευματικά διαυγής σε σχέση με την τετραετία 2016-2020. Αν το 2017 μπέρδευε τη Συρία (την οποία είχε συμφωνήσει να βομβαρδίσουν οι ΗΠΑ, επειδή το καθεστώς Ασαντ είχε κάνει χρήση χημικών όπλων εναντίον του συριακού λαού) με το Ιράκ, επειδή εκείνη τη στιγμή είχε στο μυαλό του «το ωραιότερο κέικ σοκολάτας που έχετε δει ποτέ», το οποίο ο ίδιος μοιραζόταν με τον πρόεδρο της Κίνας Σι Τζινπίνγκ ενόσω έκανε τη σχετική ανακοίνωση, φανταστείτε τι έχει να γίνει τώρα που ο κόσμος είναι ακόμη πιο περίπλοκος.
Χρυσές δουλειές θα ανοίξουν και για τους δημοσιογράφους. Τους πρώτους μήνες μετά την εκλογή του Τραμπ τον Νοέμβριο του 2016, οι «New York Times» αύξησαν τον αριθμό των ψηφιακών τους συνδρομών τους κατά 10.000 την ημέρα. Το ίδιο διάστημα, οι συνδρομές της «Wall Street Journal» αυξήθηκαν κατά 300% και των «L. A. Times» κατά 60%. Τώρα η ζήτηση για έγκυρη και υψηλού επιπέδου ενημέρωση και δημοσιογραφία θα είναι ακόμη περισσότερη. Ποιος μας πιάνει λοιπόν εμάς τους δημοσιογράφους την επόμενη τετραετία («αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει», κατά τον πάντα σοφό ελληνικό λαό). Αν και άμα θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, θα προτιμούσαμε μια πιο «βαρετή» Αμερική, με την πρώτη γυναίκα πρόεδρο στην ιστορία της.
