Στις 28 Οκτωβρίου η ΝΔ έλεγε για τη συνταγματική αναθεώρηση ότι η κυβέρνηση «ζητεί τη συναίνεση της αντιπολίτευσης την ώρα που καθημερινά την υβρίζει, τη συκοφαντεί και την απειλεί ακόμη και με διώξεις».
Στις 30 Οκτωβρίου το Κίνημα Αλλαγής κατηγορούσε για το ίδιο θέμα την κυβέρνηση για «επικοινωνιακά παιχνίδια και λαϊκισμό».
Στις 31 Οκτωβρίου πάλι το Κίνημα Αλλαγής χαρακτήριζε την αναθεώρηση «επικοινωνιακό φερετζέ της αρένας λάσπης του ΣΥΡΙΖΑ».
Την ίδια ημέρα η ΝΔ επανερχόταν και αποκαλούσε την αναθεώρηση «όχημα διχασμού και μικροπολιτικής ιδιοτέλειας».
Ακολούθησαν οι διαρροές της κυβέρνησης που απειλεί με διώξεις για τη Novartis και Προανακριτική εναντίον πέντε υπουργών της ΝΔ και του ΠαΣοΚ για την Υγεία.
Να θυμίσω πως κατά τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχουν γίνει περισσότερες εξεταστικές και προανακριτικές επιτροπές από όσες έκαναν όλες μαζί οι κυβερνήσεις από το 1974!
Αλλωστε, ήδη από τις 26 Οκτωβρίου ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δ. Τζανακόπουλος είχε προϊδεάσει το ακροατήριο ότι «το παλιό πολιτικό σύστημα στο σύνολό του ήταν βαθιά διεφθαρμένο».
Δεν ξέρω αν στην αντιπολίτευση νομίζουν ότι ψιχαλίζει, αλλά δεν ψιχαλίζει. Ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης τους αποκάλεσε όλους μαζί «βαθιά διεφθαρμένους».
Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός κατηγόρησε τον Μητσοτάκη ότι δεν θέλει να αλλάξει ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, όταν ο Μητσοτάκης (κι άλλοι εννέα βουλευτές ΝΔ και ΠαΣοΚ…) έχουν ζητήσει εγγράφως την αλλαγή του από το 2008!
Ο Μητσοτάκης του απάντησε ότι «πάλι λέει ψέματα» – κι από τότε ο φιλαλήθης Τσίπρας δεν μπορεί να κοιμηθεί…
Ερώτηση κρίσεως. Τι σόι συνταγματική διαδικασία είναι αυτή στην οποία θα συμπράξουν από κοινού οι κλέφτες και οι αστυνόμοι;
Η ΝΔ απειλεί ότι θα καταφύγει στην «επικείμενη κοινοβουλευτική συζήτηση» και το ΚΙΝΑΛ προειδοποιεί ότι «θα προσέλθουμε στη Βουλή με τις θέσεις μας».
Θα τους κάνουν τη μούρη κρέας, δηλαδή.
Η κυβέρνηση κατηγορεί την αντιπολίτευση ότι είναι «βαθιά διεφθαρμένη», τη διώκει και απειλεί ότι «θα μπουν φυλακή». Αλλά η αντιπολίτευση αντιτείνει ότι υπάρχει κίνδυνος εργαλειοποίησης των θεσμών!
Οι μεν τους λένε κλέφτες κι οι δε διατυπώνουν παρατηρήσεις για το άρθρο 16 του Συντάγματος.
Δεν χρειάζεται να θυμίσω ότι τόσο η ΝΔ όσο και το ΚΙΝΑΛ έχουν προ πολλού ζητήσει εκλογές.
Ενα αίτημα το οποίο δεν έχει πρακτική σημασία αλλά υποδηλώνει ότι με τη συγκεκριμένη κυβέρνηση δεν υπάρχει κανένα περιθώριο συνεννόησης. «Να πάνε από εκεί που ήλθαν!» ζήτησε χαρακτηριστικά η Γεννηματά.
Πώς γίνεται όμως με την κυβέρνηση, που δεν υπάρχει κανένα περιθώριο συνεννόησης, να κάθονται να συζητούν πώς θα εκλέγεται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κι αν θα επιτραπούν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια;
Είτε δεν υπάρχει καμία συνεννόηση και λογικά οι άνθρωποι ζητούν εκλογές. Είτε μπορούν να συνεννοηθούν μια χαρά, οπότε οι εκλογές περιττεύουν.
Από την πλευρά της κυβέρνησης η προσπάθεια είναι κατανοητή. Απομονωμένη και κλονισμένη, ψάχνει άλλη μια φορά για κορόιδα, όπως το καλοκαίρι του 2015.
Η αντιπολίτευση όμως τι λόγο έχει να υποδύεται το κορόιδο της κυβέρνησης; Γιατί πρέπει να συντηρεί την εντύπωση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια κανονική πολιτική περίπτωση με την οποία οι άλλοι μπορούν να διαλέγονται για το Σύνταγμα ή για όποιο άλλο θέμα;
Μόνο δυο απαντήσεις μπορώ να βρω.
Τη θεωρία των ανόητων που λέει ότι υπάρχουν κάποια θέματα που ονομάζονται θεσμικά κι από τα οποία η αντιπολίτευση δεν μπορεί να απέχει.
Λες και ο διάλογος προσδιορίζεται από το αντικείμενό του κι όχι από τους συνομιλητές!
Τη θεωρία των επιτηδείων που υποστηρίζουν ότι η πολιτική ασκείται α λα καρτ. Αλλο πράγμα να κουβεντιάζεις για το Σύνταγμα κι άλλο να τσακώνεσαι στην Προανακριτική.
Την τρίτη απάντηση, τη θεωρία των χρήσιμων κορόιδων, ούτε που τολμώ να τη διανοηθώ.
Πόσο κοστίζει το φιλί;
Ο χρόνος των εκλογών εξαρτάται από δύο αριθμούς.
Ο Ζάεφ ψώνισε οκτώ που χρειαζόταν για να φτιάξει πλειοψηφία αναθεώρησης.
Ο Τσίπρας ψάχνει να αγοράσει έξι για να παραμείνει στην κυβέρνηση.
«Πόσο κοστίζει το φιλί στη Δύση, στην Ανατολή;».
Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει εκ των προτέρων, ιδίως αν στον λογαριασμό μπουν όχι μόνο μετρητά αλλά κι άλλου τύπου ανταλλάγματα.
Ακριβώς όπως ουδείς είναι βέβαιος ότι ο Καμμένος δεν θα κάνει κωλοτούμπα.
Ούτως ή άλλως όμως η κύρωση της συμφωνίας έρχεται όλο και πιο κοντά στις εκλογές.
Και τότε ο λογαριασμός για τους έξι του Τσίπρα θα ανέβει επικίνδυνα. Δεδομένου ότι εκτός από φιλιά, θα πέφτουν και κάτι ψιλές!
Ο Ζάεφ ψώνισε οκτώ που χρειαζόταν για να φτιάξει πλειοψηφία αναθεώρησης.
Ο Τσίπρας ψάχνει να αγοράσει έξι για να παραμείνει στην κυβέρνηση.
«Πόσο κοστίζει το φιλί στη Δύση, στην Ανατολή;».
Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει εκ των προτέρων, ιδίως αν στον λογαριασμό μπουν όχι μόνο μετρητά αλλά κι άλλου τύπου ανταλλάγματα.
Ακριβώς όπως ουδείς είναι βέβαιος ότι ο Καμμένος δεν θα κάνει κωλοτούμπα.
Ούτως ή άλλως όμως η κύρωση της συμφωνίας έρχεται όλο και πιο κοντά στις εκλογές.
Και τότε ο λογαριασμός για τους έξι του Τσίπρα θα ανέβει επικίνδυνα. Δεδομένου ότι εκτός από φιλιά, θα πέφτουν και κάτι ψιλές!