Υποθέτω πως τέτοιες μέρες πριν από τρία χρόνια, όταν ο Κ. Μητσοτάκης ετοίμαζε την υποψηφιότητα για την αρχηγία της ΝΔ, ούτε οι πιο αισιόδοξοι φίλοι του είχαν φανταστεί την ευκαιρία που θα ζούσε σήμερα.
Και μεταξύ μας ούτε είναι βέβαιο ότι θα ξαναζήσει τέτοια ευκαιρία στην υπόλοιπη πολιτική σταδιοδρομία του.
Αν επιβεβαιωθεί στην κάλπη ένας συσχετισμός 40-20-10 στον οποίο συγκλίνουν τα δημοσκοπικά στοιχεία, ο Μητσοτάκης μπορεί μέσα στο επόμενο δωδεκάμηνο να τα πάρει όλα.
Μια καθαρή κυβερνητική αυτοδυναμία, κατ’ αρχήν. Μια άνετη προεδρική πλειοψηφία μαζί με το ΚΙΝΑΛ. Και έναν «γαλάζιο» χάρτη στις αυτοδιοικητικές εκλογές.
Το «αντι-ΣΥΡΙΖΑ» ρεύμα είναι πλέον τόσο ισχυρό στην κοινωνία ώστε ακόμα και ευρύτερες προσωπικότητες που προσεγγίστηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ (όπως ο Ι. Μπουτάρης στη Θεσσαλονίκη και ο Απ. Κατσιφάρας στη Δυτική Ελλάδα) θα δυσκολευθούν να επανεκλεγούν με το βαρίδι της κυβέρνησης στον λαιμό τους.
Τι άλλο να ζητήσει ο Μητσοτάκης; Διέγνωσε εγκαίρως το ρεύμα απόρριψης του ΣΥΡΙΖΑ, το υποδαύλισε, το ίππευσε και «καλώς τα παιδιά!». Με μεθοδικότητα, πραγματισμό και την απαραίτητη ρέντα.
Τα υπόλοιπα είναι δική του υπόθεση. Είναι γνωστό το αξίωμα πως «οι κυβερνήσεις είναι είτε τριών μηνών είτε οκταετίας, κι αυτό κρίνεται τους πρώτους τρεις μήνες».
Μην κρατήσετε τους αριθμούς αλλά τη σκέψη. Οτι οι πρώτοι μήνες της διακυβέρνησης Μητσοτάκη θα κρίνουν και τη διάρκειά της.
Διότι στην πολιτική δεν αρκεί να σου τύχει η μεγαλύτερη ευκαιρία. Δεν φτάνει καν να την αδράξεις. Πρέπει να ξέρεις και τι θα την κάνεις.
Ο ίδιος δηλώνει προετοιμασμένος. Αλλά οι προετοιμασίες δεν εξαγγέλλονται. Φαίνονται ή δεν φαίνονται στην πράξη.
Το αρνητικό είναι ότι (ακόμα και σήμερα που μιλάμε) δεν ξέρει τι κατάσταση θα παραλάβει, ποιες δεσμεύσεις θα υποστεί, τι χώρο θα μπορέσει να δημιουργήσει, ποια θα είναι η διεθνής συγκυρία.
Το γεγονός ότι η άγνοια τον οδήγησε σε αυτοσυγκράτηση μπορεί να τον βοηθήσει μετεκλογικά. Αρκεί όμως να μην του κοστίσει προεκλογικά.
Το θετικό είναι πως με τους προδιαγραφόμενους συσχετισμούς το μετεκλογικό τοπίο από πλευράς αντιπολίτευσης (εντός και εκτός ΝΔ) θα είναι απολύτως καθαρό.
Θα έχει έτσι την ευχέρεια να δρομολογήσει την «αποσυριζοποίηση» χωρίς καθυστερήσεις και αντιστάσεις. Ούτως ή άλλως, τα διάφορα παράκεντρα εξουσίας στη Δικαιοσύνη, στον Τύπο και στη διοίκηση μπαίνουν σε διαδικασίες αποσύνθεσης σχεδόν προτού συγκροτηθεί η νέα κυβέρνηση.
Το άγνωστο είναι ότι ακόμα και σήμερα ο Μητσοτάκης δεν έχει δείξει την ηγετική ομάδα με την οποία σκοπεύει να κυβερνήσει και, αν έχω καταλάβει σωστά, δεν πρόκειται να τη μάθουμε πριν από τις εκλογές.
Μας είπε ότι θα κυβερνήσει «με τη γενιά του», διευκρίνιση ελάχιστα διαφωτιστική αν αναλογιστεί κανείς ότι η γενιά του περιλαμβάνει από τον Αδωνι έως τον Τσίπρα!
Το βέβαιο είναι ότι θα κυβερνήσει με όσους επιλέξει.
Ούτως ή άλλως, οι εσωτερικές φατρίες στη ΝΔ βρίσκονται σε αποδρομή και δεν είναι τυχαίο ότι η λεγόμενη «εσωκομματική αντιπολίτευση» προσωποποιήθηκε σε ανάλαφρες περιπτώσεις τύπου Παπακώστα, Αντώναρου και Μίχαλου.
Οταν λοιπόν ο Μητσοτάκης υποστηρίζει ότι δεν έχει «κομματικά γραμμάτια να ξεπληρώσει», λέει αλήθεια –αρκεί βεβαίως να μην αντικαταστήσει τα ανύπαρκτα γραμμάτια με αχρείαστες ισορροπίες.
Προφανώς έχουμε ακόμη κάποιον δρόμο έως τις εκλογές. Αλλά ακόμα κι αν γίνουν τον Μάιο 2019, μας χωρίζουν το πολύ επτά-οκτώ μήνες. Φάγαμε τον γάιδαρο.
Πολύ δύσκολα θα υπάρξουν δραματικές αλλαγές ή ανατροπές, ακόμα περισσότερο που πάντα η εκλογική ευθεία ωφελεί τον πρώτο.
Ο Μητσοτάκης λοιπόν έχει μπροστά του την απόλυτη ευκαιρία.
Εως τώρα φαίνεται να κερδίζει τη λογική των ανθρώπων. Του μένει να κερδίσει και την ψυχή τους.
Και τότε θα ξέρουμε αν θα κυβερνήσει για τρεις μήνες ή για οκτώ χρόνια.
Μεγάλη περιέργεια
Τώρα που ολοκληρώθηκε η διαδικασία των τηλεοπτικών αδειών υποθέτω ότι η επόμενη Βουλή θα έχει μεγάλη περιέργεια να πληροφορηθεί πώς τα 246 εκατομμύρια ευρώ για τέσσερις άδειες του 2016 έγιναν 175 εκατομμύρια για πέντε άδειες το 2018.
Αν υπήρξαν δηλαδή συγκεκριμένες πράξεις και παραλείψεις κυβερνητικών παραγόντων που χάρισαν λεφτά στους καναλάρχες, διότι αυτοί κέρδισαν τη διαφορά.
Και προφανώς αν υπήρξε δόλος.
Θα έχει ενδιαφέρον επίσης να μάθουμε αν υπήρξαν παρεμβάσεις στη διαγωνιστική διαδικασία. Από ποιους και προς ποιους – κυβέρνηση, τράπεζες, επιχειρηματίες…
Πώς θα τα μάθει αυτά η Βουλή; Καμία ανησυχία.
Πρώτον, επειδή τα περισσότερα τα ξέρουμε ήδη.
Δεύτερον, επειδή στην επόμενη Βουλή θα ανοίξουν πολλά στόματα.
Υπομονή να έχουμε.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
