Η παραίτηση των τριών ευρωβουλευτών της Χρυσής Αυγής ποσώς θα ενδιέφερε τον μέσο έλληνα ψηφοφόρο, δημοκρατικό πολίτη στη βάση του. Σε άλλες εποχές πιθανότατα να περνούσε στα ψιλά των εφημερίδων και να μην του προκαλούσε την παραμικρή αίσθηση. Αλλά τώρα που συμβαίνει, παραμονές των ευρωεκλογών, έχει σημασία να ρίξει κανείς μια ματιά στις πραγματικές αιτίες που ώθησαν τους τρεις αυτούς ακροδεξιούς βουλευτές στην παραίτηση και για έναν ή δύο και στην αποχώρησή τους από το κόμμα. Ανύπαρκτες εσωκομματικές διαδικασίες, αδιαφανής διαχείριση των οικονομικών του κόμματος, επιβολή της «ενός ανδρός αρχής», πολιτική διαφθορά και ύποπτες συναλλαγές, πολιτικές και άλλες. Αυτοί δηλαδή οι οποίοι βάσισαν την πολιτική τους ύπαρξη στη φθορά του δημοκρατικού πολιτεύματος εφαρμόζουν μεθοδεύσεις-καρμπόν όσων καταγγέλλουν σε βάρος των υπολοίπων κομμάτων του πολιτικού μας συστήματος.
Πρόκειται για απίθανο φαρισαϊσμό και αυταπόδεικτη υποκρισία, που ενδεχομένως υπό άλλες συνθήκες να μη μας απασχολούσε καθόλου. Αλλά, φευ, πάλι μέσα από τις καταγγελίες των χρυσαυγιτών παραιτηθέντων ευρωβουλευτών, αποδεικνύεται ότι ένα τουλάχιστον τμήμα του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου, ο ΣΥΡΙΖΑ, με τη στάση του υποβοηθά έμμεσα (δεν θέλω να πιστεύω και άμεσα…) την «ευόδωση» των σχεδιασμών της ηγεσίας του νεοναζιστικού κόμματος.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
