Το πρωί της Τετάρτης, σε μια από τις ενημερωτικές εκπομπές της τηλεόρασης, ο υφυπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης Κώστας Κυρανάκης δήλωσε με μια δόση δύσκολα υποκρυπτόμενης ειρωνείας ότι προτιμάει για πρόεδρο του ΠαΣοΚ τον ήδη πρόεδρο του κόμματος Νίκο Ανδρουλάκη.
Το ΠαΣοΚ απάντησε σκληρά στον υφυπουργό, καλώντας τον να αφήσει τις προβοκάτσιες κατά μέρος και να μην ασχολείται με τα εσωτερικά του Κινήματος, ωστόσο ο νεαρός υφυπουργός, από σπουδή περισσότερο, αποκάλυψε όσα συζητούνται αυτή την περίοδο στα ενδότερα των έσω της κυβέρνησης. Οτι το Μέγαρο Μαξίμου ενδιαφέρεται ζωηρά για τις εξελίξεις στο τρίτο κόμμα της Βουλής και προφανώς για το πώς θα καταλήξει αυτή η διαδικασία.
Κι επειδή, πραγματικά, φοβάται τα χειρότερα, διότι το ΠαΣοΚ δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ να κινδυνεύει οιονεί από διασπαστικές κινήσεις, αλλά είναι πιθανό ότι από την εκλογή νέας ηγεσίας στο κόμμα θα εξέλθει ενδυναμωμένο, επιχειρεί να φρενάρει το απευκταίο.
Ως έναν βαθμό, μπορεί να θεωρηθεί έως και λογικό. Το τελευταίο που θα επιθυμούσε το Μέγαρο Μαξίμου είναι να προκύψει από την υπόθεση αυτή ένα στιβαρό κόμμα, το οποίο να ανταγωνιστεί στην κοινωνία πια κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ, με έπαθλο την άτυπη κατάκτηση του ρόλου της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Το ερώτημα εδώ είναι γιατί η προσπάθεια του Μεγάρου Μαξίμου επικεντρώνεται στο να υποδειχθεί στην εκλογική βάση του ΠαΣοΚ ο Ανδρουλάκης ως ο «επιθυμητός» αρχηγός του ΠαΣοΚ. Μια εύκολη απάντηση είναι ότι αν κάποιος αποτυγχάνει να κατακτήσει τον στόχο που έχει θέσει – ο ίδιος – προ μιας πανελλαδικής εκλογικής αναμέτρησης, είναι εξ αντικειμένου «ο πιο αδύναμος κρίκος».
Αρα τι άλλο θα μπορούσε να επιδιώκει μία κυβέρνηση της Δεξιάς, για τον «αιώνιο» αντίπαλό της, το ΠαΣοΚ, παρά μια ηγεσία την οποία έχει του χεριού της; Μια ηγεσία της οποίας δεν νιώθει την απειλή; Σε ελεύθερη μετάφραση, η στάση αυτή θα μπορούσε να περιγραφεί με μια παράφραση του γνωστού, παλαιότερου, διαφημιστικού σλόγκαν «αυτόν ξέρουμε, αυτόν εμπιστευόμαστε».
Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Φοβούμαι ότι για άλλη μια φορά οι κεντρικοί σχεδιασμοί του Μεγάρου Μαξίμου θα πέσουν έξω. Οπως συνήθως συμβαίνει με τις εκτός πραγματικότητας, τις βασισμένες στα «θέλω» και όχι στη γνώση της κατάστασης, ασκήσεις επί χάρτου.
Αυτή την ώρα το πιο ισχυρό πρόσωπο στην εκλογική βάση του ΠαΣοΚ είναι ο Νίκος Ανδρουλάκης. Ευνοείται καθαρά από τον πολυκερματισμό των υποψηφίων, συγκρίνεται με όλους και κερδίζει στα σημεία διότι είναι ολοφάνερο πια πως όλη αυτή η ιστορία της αμφισβήτησής του προκλήθηκε από ένα περίεργο μείγμα θεμιτών ίσως προσωπικών φιλοδοξιών, εχθροπάθειας, κακών διαπροσωπικών σχέσεων, ανταγωνιστικών συναισθημάτων στα όρια της εμπάθειας, και φυσικά και απεριόριστων διαστάσεων μωροφιλοδοξίας.
Παράλληλα ένα κύμα συμπάθειας που εκδηλώθηκε στο πρόσωπό του, ειδικά μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητας του δημάρχου Αθηναίων κ. Δούκα, διότι της αποδόθηκαν χαρακτηριστικά αχαριστίας, δίνει επιπλέον πόντους στον κ. Ανδρουλάκη.
Κατά τη γνώμη μου, όμως, περισσότερο κερδίζει από το γεγονός ότι από τις έως τώρα δημόσιες εμφανίσεις των ανθυποψηφίων του αυτό που προκύπτει είναι η παντελής απουσία σοβαρής πρότασης για την επόμενη ημέρα του ΠαΣοΚ.
Από το «είμαι έτοιμη να γίνω πρωθυπουργός» της κυρίας Αποστολάκη μέχρι τις συνεχείς αναφορές του κ. Δούκα ότι μπορεί να νικήσει τον κ. Μητσοτάκη, αυτό που προκύπτει αβίαστα είναι ότι ουδείς των ανθυποψηφίων του προέδρου του ΠαΣοΚ διαθέτει μια εναλλακτική πρόταση για την ανασυγκρότηση όχι μόνο του κόμματος, άλλα συνολικά της κεντροαριστερής παράταξης.
Εως τώρα τουλάχιστον δεν έχουμε ακούσει κάτι ουσιαστικό, κάτι που να αποτελεί κίνητρο για τους εκπατρισθέντες ψηφοφόρους του ΠαΣοΚ, που όδευσαν προς τη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ τα «πέτρινα χρόνια» του 2012-2015, να επανέλθουν στον φυσικό τους χώρο. Τίποτε που να τους δελεάζει. Μόνο ένα ατελείωτο φληνάφημα ότι αυτοί θα μπορούσαν να τα καταφέρουν καλύτερα στη θέση του κ. Ανδρουλάκη, λες και το πρόβλημα για τον χώρο, και τη χώρα συνολικά, είναι να αυξήσει το ΠαΣοΚ τα ποσοστά του κατά δύο ή τρεις μονάδες στις επόμενες εκλογές.
Το αδιέξοδο πολιτικής πρότασης πιθανόν να είναι και αυτό που θα διατηρήσει, εκτός σοβαρού απροόπτου, τον νυν πρόεδρο του ΠαΣοΚ στη θέση του και μετά τις κάλπες του Οκτωβρίου…
