Η μη δημοσιοποίηση ακόμη, ένα ολόκληρο δεκαήμερο από την αποστολή της, της επιστολής του παραιτηθέντος υπουργού των Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά στον Πρωθυπουργό θα μπορούσε και να γίνει κατανοητή αν δεν την συνόδευαν μύθοι και μια καυτή περιρρέουσα ατμόσφαιρα, η οποία ανατρέπει εντελώς όλη εκείνη την επιχειρηματολογία του κ. Τσίπρα περί του «προσωπικού» της χαρακτήρα.
Ο Πρωθυπουργός, που ασφαλώς μελέτησε, είναι βέβαιο, την 9σέλιδη επιστολή, προφανώς έχει κάθε λόγο να την κρατάει σε ένα κλειδωμένο συρτάρι του γραφείου του, υπό τον φόβο μιας καταστροφικής διαρροής. Τυχόν δημοσιοποίησή της θα επαλήθευε, ας πούμε, ένα μέρος από το πλήθος των φημών που τη συνοδεύουν και θα έθετε σε κίνηση όλη εκείνη την κριτική που ασκείται στην κυβέρνηση και έχει να κάνει με ζητήματα διαχείρισης του δημοσίου χρήματος και των κοινοτικών κονδυλίων.
Με το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς να έχει πάει περίπατο από καιρό, το τελευταίο που θα ήθελε σε αυτή τη φάση ο Πρωθυπουργός θα ήταν να «ξαναζεσταθεί» η συζήτηση σχετικά με το γιατί το ηθικό πλεονέκτημα που είχε κάνει σημαία του όλα τα προηγούμενα χρόνια ανήκει πλέον στο παρελθόν.
Κάπως έτσι κατέληξε στην απόφαση να χαρακτηρίσει την επιστολή «αυστηρά προσωπική» και να απαλλαγεί από την υποχρέωση να τη δώσει στη δημοσιότητα. Το ερώτημα είναι όμως αν μπορεί να το κάνει. Οταν ο ίδιος ο επιστολογράφος κ. Κοτζιάς προκαλεί τον Πρωθυπουργό να τη δημοσιοποιήσει και αφήνει υπονοούμενα, βαριά δε, για το περιεχόμενό της, και όταν το περιβάλλον του τέως υπουργού Εξωτερικών διατείνεται ότι οι καταγγελίες που εμπεριέχονται σε αυτή σε βάρος κάποιου/ων συναδέλφου/ων του «είναι για Ειδικό Δικαστήριο», διερωτώμαι αληθινά για το αν ο κ. Τσίπρας έχει επίγνωση αυτού που κάνει.
Διότι, αν ευσταθούν όλα αυτά, ή έστω ένα μέρος τους, η πράξη του Πρωθυπουργού συνιστά παράβαση καθήκοντος. Με την επιστολή προφανώς έχει γίνει κοινωνός κάποιων εγκληματικών πράξεων ή παραλείψεων. Οφειλει αυτές να τις κοινολογήσει στον αρμόδιο εισαγγελέα. Δεν θέλει να δώσει την επιστολή στη δημοσιότητα για λόγους επικοινωνιακούς και για να μην πληγεί η κυβέρνησή του; Μπορεις να το δεχθείς και ως θεμιτό. Πρωθυπουργός είναι, αυτός στο τέλος της ημέρας θα εισπράξει το πολιτικό κόστος. Οφείλει όμως να πράξει το ελάχιστο. Να διαβιβάσει στον εισαγγελέα άμεσα τις καταγγελίες του κ. Κοτζιά προκειμένου να διερευνηθούν. Οτιδήποτε άλλο δεν είναι απλώς σιωπή, είναι συνενοχή.
