Τα όσα θλιβερά εξελίσσονται στα σχολεία αυτές τις ημέρες με τις καταλήψεις για το «μακεδονικό» είναι ένα άκρως ανησυχητικό φαινόμενο το οποίο παραπέμπει στις χειρότερες περιόδους του διχασμού που γνώρισε η χώρα. Ωσάν να μην αρκεί ο διχασμός που ούτως ή άλλως, με ευθύνη ΣΥΡΙΖΑ, έχει επικρατήσει στην κοινωνία, τώρα διχάζεται, και διχάζεται καίρια, το μόνο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας που είχε μείνει αλώβητο: η μαθητιώσα νεολαία.
Ηταν αυτό το τμήμα της κοινωνίας μας που έμεινε έξω από τους σχεδιασμούς ΣΥΡΙΖΑ για τη δημιουργία μιας κοινωνίας δύο ταχυτήτων, στην οποία υπάρχουν οι καλοί φτωχοί και υπάρχουν και οι κακοί πλούσιοι, οι οποίοι οφείλουν να χρηματοδοτήσουν την εισοδηματική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ για τους φτωχούς, ώστε να συντηρηθεί στην εξουσία. Τόσο απλά.
Πρόκειται για ένα έγκλημα διαρκείας αυτό που συντελείται, και ως τέτοιο οφείλουν να το αντιμετωπίσουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις. Αν δεν το αντιμετωπίσουν τώρα, και στη φάση της γέννησής του, σε λίγο καιρό θα είναι αδύνατον. Γιατί μπορεί να φαίνεται ότι όλο αυτό με τις καταλήψεις για να διασωθεί η ελληνικότητα της Μακεδονίας ξεκίνησε από την Ακροδεξιά, και δη τη ναζιστική/φασιστική της έκφανση, όμως η συμμετοχή και της άλλης πλευράς δεν είναι αμελητέα.
Το συλλαλητήριο μαθητών την Πέμπτη αυτό έδειξε. Απέναντι στους «άλλους», τους 15άρηδες παρασυρμένους από την προπαγάνδα της Ακροδεξιάς που βαφτίστηκαν με ευκολία φασιστάκια και ναζιστάκια, υπάρχουν οι πιτσιρικάδες της από ‘δώ πλευράς που υποδύονται τους δημοκρατικούς αλλά στην ουσία δεν διαφέρουν σε τίποτε από τους «απέναντι» συνομηλίκους τους.
Και από κοντά και οι καθηγητές που σιγοντάρουν ή κοντράρουν, ανάλογα με την περίσταση, την όλη υπόθεση.
Ποιος αμφιβάλλει λοιπόν για το πού θα καταλήξει όλο αυτό; Οι νοσηροί εγκέφαλοι που εμπνεύστηκαν το σχέδιο να φέρουν αντιμέτωπα παιδιά μέσα στις σχολικές αίθουσες, για ένα θέμα μάλιστα που δεν γνωρίζουν όλες τις πτυχές του, εγκληματούν κανονικά κατά της χώρας και της νεολαίας της. Δημιουργούν αντίπαλους στρατούς, και το μόνο που απομένει είναι το πράσινο φως για να συγκρουστούν. Εντός ή εκτός σχολείου. Στον δρόμο ή στο φροντιστήριο. Στην αλάνα ή στο άλσος.
Η Δημοκρατία είναι ανεκτική. Μπορεί και πρέπει να δέχεται όλες τις απόψεις, ακόμη και αυτές που την πολεμούν, την επιβουλεύονται ή λειτουργούν σε βάρος της. Ενα δεν μπορεί να ανεχθεί: τον διχασμό εξαιτίας των διαφορετικών απόψεων. Και όσοι τάχα μου ομνύουν στο όνομά της, οφείλουν να το σταματήσουν όλο αυτό εδώ. Τώρα. Οχι αύριο. Τώρα. Αρκετή ζημιά έχει γίνει ήδη…
