Η ολοκλήρωση της εορταστικής ευωχίας επανατοποθετεί στο προσκήνιο όλα εκείνα τα μεγάλα θέματα με τα οποία ασχολήθηκε η κοινωνία πριν τα παραμερίσει η ανάγκη να γιορτάσουν και οι Ελληνες τα Χριστούγεννα και το νέο έτος.
Και η επαναφορά γίνεται με μάλλον βίαιο τρόπο, καθώς, όπως όλα δείχνουν, η ακρίβεια, την οποία οι πολίτες βρήκαν να είναι σταθερά εκεί στα ράφια των σουπερμάρκετ στη διάρκεια της εορταστικής αγοράς, θα εξακολουθήσει να υπάρχει και να απειλεί με περαιτέρω μείωση τα εισοδήματά τους. Η δυσοίωνη και απροσδιόριστων επιπτώσεων στο κοινωνικό σύνολο διακοπή της παροχής ρωσικού φυσικού αερίου μέσω της Ουκρανίας απειλεί να επαναφέρει τους καταναλωτές μπροστά στο φάντασμα της περιώνυμης «ρήτρας αναπροσαρμογής» του χειμώνα του ’22. Τότε που κλήθηκαν να «ματώσουν» οικονομικά προκειμένου να εξυπηρετηθεί η κυβερνητική σπουδή να… πρωτοπορήσει η Ελλάδα πανευρωπαϊκά στην «πράσινη» μετάβαση μέσω της αλλαγής του μείγματος παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από τον λιγνίτη στο φυσικό αέριο.
Οι κυβερνητικές διαβεβαιώσεις ότι η απόφαση της Ουκρανίας δεν θα επηρεάσει την Ελλάδα μικρή σημασία έχουν, αν αναλογιστεί κανείς ότι στην ουσία λέγονται για να καθησυχάσουν τους ανήσυχους πολίτες. Στην πραγματικότητα, ουδείς γνωρίζει τι θα συμβεί. Οι πληροφορίες που έρχονται από διάφορες πηγές μιλούν για ένα κόστος 135 δισ. ευρώ, το οποίο θα κληθούν να πληρώσουν αυτόν τον χειμώνα οι ευρωπαίοι πολίτες. Προφανώς το τι αναλογεί στους Ελληνες είναι ακόμη δύσκολο να υπολογιστεί.
Ωστόσο δεν πρέπει να διαφεύγει από κανένα ότι η ανησυχία των καταναλωτών για περαιτέρω αύξηση στις τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος είναι μια κληρονομιά του 2024 στον καινούργιο χρόνο. Οι συνεχείς πειραματισμοί με τα περίφημα «χρωματιστά» τιμολόγια, που αποδείχθηκαν ανόητες ασκήσεις επί χάρτου, δίνουν τώρα τη θέση τους σε φασματικές ανισομερείς χρεώσεις στη διάρκεια της ημέρας, οι οποίες υποτίθεται ότι θα συμπιέσουν τις τιμές.
Πώς θα λειτουργήσει αυτή η νέα «έμπνευση» των μανδαρίνων του υπουργείου Ενέργειας, εν μέσω της αναπόφευκτης κρίσης που δημιουργεί η διακοπή της ροής του ρωσικού αερίου προς την Ευρώπη μέσω της Ουκρανίας, είναι ένα άλλο ζητούμενο, το οποίο επί του παρόντος δεν μπορεί να έχει απάντηση. Ειδικά όταν δεν υπάρχουν σαφείς, ολοκληρωμένες και κυρίως απολύτως ευκρινείς απαντήσεις για ποιον λόγο η κυβέρνηση, που προπαγάνδιζε επί μήνες τη σοφιστεία της για τα «χρωματιστά» τιμολόγια τώρα εξαναγκάζεται να μεταβεί άρον-άρον σε μια άλλη μέθοδο καταλογισμού της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος στους καταναλωτές…
Ισως να ακούγεται ως λογική ακροβασία ότι τα όσα θολά καταγράφονται αναφορικά με τις κυβερνητικές επιλογές στην ηλεκτρική ενέργεια επί της ουσίας τροφοδοτούν την κοινωνική δυσαρέσκεια για τη μη επαρκή αντιμετώπιση της ακρίβειας. Και ότι αυτή με τη σειρά της αθροίζεται στην ούτως ή άλλως ύπαρξή της, ως αποτέλεσμα της μη βελτίωσης της καθημερινότητας ειδικά στα μεγάλα αστικά κέντρα. Αλλά δεν είναι.
Καθώς το πολιτικό μας σύστημα εξακολουθεί να είναι ανάπηρο εξαιτίας της απουσίας ουσιαστικής αντιπολίτευσης, είναι εμφανές από τις τελευταίες δημοσκοπήσεις του προηγούμενου έτους ότι βρίσκεται υπό ανάπτυξη μια κοινωνική αντιπολίτευση, η οποία μπορεί να μην εκφράζεται πολιτικά, ωστόσο όμως καταγράφεται.
Ποιος θα την εκφράσει, αυτό είναι το πραγματικό στοίχημα για τις πολιτικές δυνάμεις που κινούνται στον χώρο της αντιπολίτευσης. Το ΠαΣοΚ κάνει μια σοβαρή προσπάθεια τους τελευταίους τρεις μήνες, μετά την ολοκλήρωση της εσωκομματικής εκλογικής διαδικασίας για την ανάδειξη νέου ηγέτη, αλλά είναι σαφές ότι θέλει χρόνο για να καταφέρει να πείσει την κοινωνία ότι εγκατέλειψε την περίοδο της εσωστρέφειας και των ερασιτεχνισμών και πλέον μπορεί να παράγει πολιτική σε ευθεία αντιστοίχιση με τις κυβερνητικές αποφάσεις. Κυρίως όμως να «δείξει» στην κοινωνία ότι διαθέτει κυβερνητική ομάδα: «υπουργό» Οικονομικών, «υπουργό» Εξωτερικών, «υπουργό» Υγείας, «υπουργό» Παιδείας κ.λπ. Οσο αυτό δεν συμβαίνει, θα εξαντλείται σε χαμηλές πτήσεις μακράν του στόχου του…
Υπάρχει κάτι άλλο στο κάδρο; Ισως σε κάποια γωνία, κάτω-κάτω, να μπορεί κανείς να διακρίνει και τον ΣΥΡΙΖΑ. Κυρίως επειδή προσπαθεί να περιμαζέψει ό,τι έχει απομείνει από τα αρχαία κλέη. Οι προβλέψεις είναι δυσοίωνες. Τίποτε δεν διαβεβαιώνει ότι η μεγάλη κρίση του Νοεμβρίου του 2024, με τη «διάσπαση Κασσελάκη», είναι το τέλος της σειράς των διασπάσεων και των εσωκομματικών τραυματικών γεγονότων. Αντιθέτως, όλα συνηγορούν πως και ο νέος χρόνος θα ξεκινήσει ακριβώς όπως ολοκληρώθηκε ο προηγούμενος. Με την κρίση παρούσα. Η προαναγγελία της κυκλοφορίας του βιβλίου του έκπτωτου προέδρου του Στ. Κασσελάκη και οι φημολογούμενες αποκαλύψεις του σχετικά με τα πρόσωπα που έπαιξαν ρόλο στα πρόσφατα, καταλυτικά για την ενότητα του χώρου, γεγονότα ακούγεται ως αφετηρία ενός νέου γύρου σκληρών αντιπαραθέσεων, οι οποίες θα οδηγήσουν σε περαιτέρω αποσάθρωση του κόμματος…
Επιμύθιο: Το ΠαΣοΚ δεν μπορεί (επί του παρόντος), η επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ απομειώνεται αργά αλλά σταθερά, το 2025, εκτός σοβαρού απροόπτου, φαίνεται ότι θα είναι μια ακόμη «ανέφελη» χρονιά για την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Οπότε άνετα μπορεί να αντιπολιτεύεται τον εαυτό της…
