Τα γεγονότα βίας στη Σταυρούπολη, στην αυλή ενός σχολικού συγκροτήματος, μαζί με αυτά που ακολούθησαν σε δρόμους και πλατείες της πρωτεύουσας, επανέφεραν προσωρινά στη δημόσια συζήτηση το ζήτημα της διαρκώς κυοφορούμενης βίας.
Η πρόσφατη εμπειρία μοιάζει να ξεχάστηκε και, ως στιγμές μικρού καταδικαστέου θεάματος, τα υψωμένα χέρια της βίας βρίσκουν θέση στις οθόνες. Εκεί που η λήθη κερδίζει γρήγορα, εκεί και η έκπληξη μπορεί να είναι οδυνηρή.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
