Η διάκριση των εξουσιών, θεμέλιο του κράτους δικαίου και της δημοκρατίας, ταυτίζεται με τη νεωτερικότητα. Το αρχικό της σχήμα εντοπίζεται στις Δύο πραγματείες περί διακυβέρνησης του Τζον Λοκ το 1690, η γνωστή άρθρωσή της σε νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική εξουσία χρονολογείται από το Πνεύμα των νόμων του Μοντεσκιέ το 1748. Αίτημα που συμπίπτει με την έξοδο από την περίοδο της απόλυτης μοναρχίας, εκφράζει την κατανόηση της ανάγκης ισορροπιών εντός του πολιτεύματος προκειμένου να εκλείψει η δυνατότητα της συγκεντρωτικής εξουσίας να αποφασίζει μονομερώς τιθέμενη ουσιαστικά υπεράνω κανόνων και νόμων. Πρακτικά, η επικράτηση της λογικής αυτής συμβαδίζει με την εφαρμογή των συνταγματικών αρχών τον 19ου αιώνα και συμπορεύεται με την ανάπτυξη των μορφών του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Αν στην εσωτερική κατανομή του έργου των εξουσιών η νομοθετική και η εκτελεστική αφορούν τη διακυβέρνηση, η δικαστική επιτελεί τον έλεγχό τους είτε διά της εξέτασης της συμμόρφωσης των νόμων με τις προβλέψεις του καταστατικού χάρτη είτε διά της διερεύνησης πράξεων ή παραλείψεων πολιτικών προσώπων.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
