Η εξέγερση κατά των ελίτ που, κατά μια έννοια, χαρακτηρίζει την εποχή μας παίρνει διάφορες μορφές. Εδώ και καιρό πολλοί παρατηρητές σπεύδουν να προσδώσουν σε αυτή την αφύπνιση της δυσαρέσκειας ιδεολογικά χαρακτηριστικά από το παρελθόν: ίχνη από τους φασισμούς, τους αυταρχικούς λαϊκισμούς, τις κουλτούρες της κοινωνικής διαμαρτυρίας του 20ού αιώνα. Αυτό μπορεί να ισχύει για ορισμένα σύγχρονα κινήματα. Ομως πώς να προσεγγίσει κανείς την «από το πουθενά» ανάδυση ανθρώπων στο κέντρο της πολιτικής, ανθρώπων που δεν παραπέμπουν σε καμία από τις ιστορικές πολιτικές παραδόσεις;
Ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ο καινούργιος εκλεγμένος πρόεδρος στην Ουκρανία, είναι από αυτό το είδος. Είναι η διακωμώδηση της Εξουσίας που γίνεται εξουσία. Είναι και το πνεύμα των social media, οι κουβέντες του καφέ, η πολιτική αυτού που «δεν κάνει πολιτική». Τα προγραμματικά στοιχεία της πολιτικής έχουν σβηστεί πίσω από την υπόσχεση του καινούργιου και του μη διεφθαρμένου.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
