Γεγονός είναι πως εξέπληξε: ελάχιστοι περίμεναν, όταν προ 50 περίπου μηνών έπαιρνε την εξουσία, ότι θα κυβερνούσε ακόμη την άνοιξη του 2019. Αυτό επειδή κέρδισε τις εκλογές του Γενάρη του 2015 με ένα πολιτικό πρόγραμμα ακραία βουλησιαρχικό (αλλά και διχαστικό, σε βαθμό που οι επιρρεπείς στην ιστορική μεταφυσική να διερωτώνται μήπως οι χρονιές που λήγουν σε 15 έχουν για τον εθνικό δημόσιο βίο μας μια ιδιαίτερη τοξικότητα). Δηλαδή επιβλήθηκε με ένα πρόγραμμα, μέσα από την ακραία διχαστική του φύση, απόλυτα ανελαστικό, άρα διαχρονικά ασυμβίβαστο και ασύμβατο προς την οικονομική και διεθνοπολιτική πραγματικότητα.
Ακόμη λιγότεροι πίστευαν πως η παρούσα θα γινόταν μία από τις απειροελάχιστες κυβερνήσεις μας που θα εξαντλούσαν, ή περίπου, τον συνταγματικό τους χρόνο, τη στιγμή που το κόμμα της αιθεροβάμονος Αριστεράς ανανέωνε τον Σεπτέμβρη του ’15 την κυβερνητική σύμπραξή του με το κόμμα της (Ακρο)δεξιάς των ψεκασμένων, των εξ υδατανθράκων τρεφομένων και εθνεξεγερμένων. Αφού προηγουμένως, στο εξάμηνο της εθνικά υπερήφανης αντιστασιακής διαπραγμάτευσης, «πέτυχε» στους τομείς της δημόσιας οικονομίας, της διεθνοπολιτικής και οικονομικής εξάρτησης της χώρας και της τραπεζικής υγείας να βλάψει την πατρίδα περισσότερο από όσο η αθροισμένη δράση των φαυλότερων, των πλέον διεφθαρμένων, πλέον ανεύθυνων ή πλέον μυωπικών εκ των προηγούμενων κυβερνητών της.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
