Από τον πρώτο φιλόσοφο, τον Μιλήσιο Θαλή, δεν έχει σωθεί τίποτε απ’ όσα ενδεχομένως έγραψε. Λέγεται όμως ότι κάποτε, καθώς περπατούσε κοιτάζοντας τον ουρανό και βαθιά απορροφημένος στις σκέψεις του, έπεσε σε έναν λάκκο γεμάτο ακαθαρσίες. Για κακή του τύχη μια δούλα, καταγόμενη μάλιστα από τη «βαθιά επαρχία» της εποχής, τον είδε και τον περιγέλασε οικτρά. Υπάρχει όμως και μια άλλη διήγηση για τον Θαλή: Οι αστρονομικές και κλιματολογικές παρατηρήσεις του (κομμάτι, τότε, του job description ενός φιλοσόφου) του επέτρεψαν να προβλέψει για το επόμενο έτος μια εξαιρετική ελαιοκομική σοδειά· νοίκιασε λοιπόν, ως πρόδρομος των σημερινών προϊόντων futures, τα ελαιοτριβεία της περιοχής του, και με την επιβεβαίωση της πρόγνωσης αποκόμισε τεράστιες «αποδόσεις».
Οι δύο αυτές ανεκδοτολογικές αναφορές της παράδοσης (φιλοσοφικής και μη) συνοψίζουν, στο πρόσωπο του πρώτου φιλοσόφου, τις διαμετρικά αντίθετες προσδοκίες που παρακολουθούν τη φιλοσοφία σε όλη την ιστορική της εξέλιξη: Αφενός η φιλοσοφία είναι άχρηστη, ή μάλλον βλαπτική για όσους αφιερώνονται σε αυτήν. Αφετέρου, η φιλοσοφία πρέπει να μπορεί να αποβεί ωφέλιμη στο κοινωνικό σύνολο, ή έστω σε όσους την ασκούν.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
