Το Νομοσχέδιο τού Υπουργείου Παιδείας με τίτλο «Νέοι ορίζοντες στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα: Ενίσχυση τής ποιότητας, τής λειτουργικότητας και τής σύνδεσης των ΑΕΙ με την κοινωνία και λοιπές διατάξεις» είναι ένα πολύ φιλόδοξο σχέδιο νόμου που για κάθε αντικειμενικό αναγνώστη, γνώστη των θεμάτων τής Ανώτατης Εκπαίδευσης, έχει ένα πολύ θετικό χαρακτηριστικό: είναι αποτέλεσμα διεξοδικής ολοκληρωμένης πραγμάτευσης όλων των κύριων και καίριων θεμάτων τής Πανεπιστημιακής Παιδείας μας. Ουσιαστικό, τολμηρό, καινοτόμο, σύγχρονο, ρεαλιστικό, λεπτομερειακό, θετικά προκλητικό αντέχει και στην πιο σκληρή κριτική. Δεν γνωρίζω τους συντάκτες αυτού τού Νομοσχεδίου, προφανώς πρόκειται για άμεσους συνεργάτες τής Υπουργού Παιδείας, που μαζί με την ίδια μελέτησαν και ενέταξαν σε αυτή την πρόταση νόμου αφ’ ενός ό,τι καλύτερο και θετικό υπάρχει σε προηγούμενα ελληνικά συναφή νομοθετήματα και αφ’ ετέρου ό,τι σύγχρονο, δοκιμασμένο και πρωτοποριακό ισχύει και διέπει πολύ επιτυχημένα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα, όπως τα γνωρίζουμε οι έμπειροι πανεπιστημιακοί.
Εχοντας διδάξει επί 40 και πλέον χρόνια στο μεγάλο Πανεπιστήμιο των Αθηνών και έχοντας ασκήσει διοίκηση σε διάφορα αξιώματα (Διευθυντή Τομέα, Προέδρου Τμήματος, Κοσμήτορα, Πρύτανη 2000-2006) δικαιούμαι, νομίζω, να εκφράσω την δική μου κρίση για αυτό το Σχέδιο Νόμου. Θα περιοριστώ σε ελάχιστα, αλλά καθοριστικά θέματα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
