Ανάμεσα στα πολλά που έχουν ανασταλεί ή χαθεί τον τελευταίο χρόνο είναι και κάτι που δεν του έχει δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα. Μπήκε σε αναστολή ο νυχτερινός μας εαυτός, ή μάλλον ο νυχτερινός άνθρωπος. Δεν είναι ο ίδιος με της ημέρας. Εκείνος που τρέχει μέσα στην ημέρα για τη δουλειά, τις υποχρεώσεις, ο άνθρωπος της αναγκαστικής τριβής και συνύπαρξης, το βράδυ γίνεται άλλος. Οι βραδινές παρέες κουβεντιάζουν για άλλα, με σαφώς λιγότερη επιθετικότητα, περισσότερα γέλια – πολύ περισσότερα – και καταλήγουν σε άλλα συμπεράσματα. Της νύχτας τα συμπεράσματα τα ακούει η ημέρα και γελά, αλλά στον πυρήνα τους είναι ο τρόπος που θα θέλαμε όλοι να ζούμε.
Για ένα μεγάλο κομμάτι της επιθετικότητας, της μισαλλοδοξίας, των οργισμένων έως πρόστυχων αναρτήσεων στα social media ευθύνεται και αυτή η μοναξιά, η απομόνωση, η έλλειψη του οξυγόνου των άλλων. Οι βραδινές παρέες, με τον ωραίο φωτισμό, το ποτάκι, το φαγητό, το τσιγάρο, δεν σε αφήνουν να βγάλεις εύκολα τον κακό σου εαυτό. Ο βιότοπος του μίσους είναι συνήθως η ημέρα. Η νύχτα είναι για τους φίλους, την αγάπη, την πλάκα, τις σχέσεις, τους φόβους, τους ερωτικούς χωρισμούς, τις συνευρέσεις. Για όλες τις «ανθρωπιές» δηλαδή.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
