Το πώς θα το βαφτίσουμε είναι δευτερεύον. Γυναικοκτονία, συζυγοκτονία, ή σκέτο δολοφονία. Αναγνωρίζω πως η κάθε μία έννοια φέρει και ένα διαφορετικό ειδικό βάρος, που τη συνδέει με κοινωνικές δομές και αντιλήψεις και σε εκείνες εστιάζει ο κάθε χαρακτηρισμός. Παρ’ όλα αυτά είναι δευτερεύουσες. Πρωτεύον είναι κάτι που δεν έχει να κάνει τόσο με την κοινωνία και τις αντιλήψεις αλλά με μία ωμή αλήθεια, την ωμότητα της σωματικής ρώμης. Οσο ένας άντρας μπορεί να κακοποιήσει ή και να σκοτώσει μία γυναίκα με τα χέρια του, οι γυναίκες θα ζουν φοβισμένες.
Το μπαλάκι της λύσης πέφτει εκατό τοις εκατό στο δικό μας γήπεδο. Πρέπει να βρούμε τον τρόπο – ή να το πω πιο ποιητικά, να κόψουμε τον λαιμό μας – να σβήσουμε από τα μάτια τους οριστικά αυτόν τον φόβο. Δεν είναι καθόλου εύκολο, και αν θέλεις την ειλικρινή μου εκτίμηση είναι στα όρια του αδύνατου. Ο άνθρωπος είναι ζώο. Ολη η εκπαίδευση, η μόρφωση, η ενσυναίσθηση και η κοινωνική εμπειρία δεν είναι ικανές να ακυρώσουν την κακιά στιγμή, εκείνη τη στιγμή που σκαλώνει το μυαλό σου στη φρίκη.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
