Η Τουρκία ανεβάζει το θερμόμετρο σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο. Υπάρχουν τακτικοί και στρατηγικοί λόγοι, έτσι αναμένεται το τωρινό μομέντουμ να διατηρηθεί για καιρό. Τουλάχιστον μέχρι η Αγκυρα να επιτύχει τις επιδιώξεις της ή η Ελλάδα να βρει έναν αποτελεσματικό τρόπο να εξουδετερώσει τον τουρκικό αναθεωρητισμό. Αλλωστε, η πεμπτουσία του ιμπεριαλισμού είναι η αίσθηση καθολικής υπεροχής μιας χώρας που μετεξελίσσεται σε αναζήτηση ζωτικού χώρου. Η τωρινή Τουρκία δεδομένα ασφυκτιά στα υφιστάμενα σύνορά της, αλλά συνάμα φοβάται και απώλειες, αν όχι εδαφικές, οπωσδήποτε σε επιρροή στον άμεσο περίγυρό της. Αρκεί να δούμε τη δυναμική των Κούρδων της Συρίας (έστω και μετριασμένη εσχάτως), την παραμονή Ασαντ, τη ζώνη ελέγχου του Ιράν στη Μέση Ανατολή, καθώς και τις συμπράξεις Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ – Αιγύπτου υπό αμερικανική ομπρέλα στην Ανατολική Μεσόγειο. Εξίσου, προβληματίζει έντονα την τουρκική ηγεσία η ενίσχυση της παρουσίας της Γαλλίας στην ευρύτερη περιφέρεια και δη με «πάτημα» στην Κύπρο.
Μάλιστα, όπως αποκάλυψε ο τούρκος πρόεδρος, η συζήτηση που άνοιξε για τη μετατροπή της Αγια-Σοφιάς σε τζαμί ήρθε ως αντίποινα στην αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ και της κατοχής των Υψιπέδων του Γκολάν. Επιβεβαιώνεται έτσι πως ακόμα και ζητήματα εξωτερικής πολιτικής υποτάσσονται στη μουσουλμανική ταυτότητα που της έχει προσδώσει ο Ερντογάν, σε μία κλιμακούμενη σύγκρουση με άλλες θρησκείες και πολιτισμούς, όπου προτάσσεται (και) η ηθική ανωτερότητα του Ισλάμ. Σηματοδοτεί, ωστόσο, και κάτι άλλο: την έστω και έμμεση ζημιά που μπορεί να υποστούν τα ελληνικά συμφέροντα από την ανελέητη κόντρα Τουρκίας – Ισραήλ και ενώ έχουν ενδυναμωθεί οι δεσμοί της Ελλάδας με το τελευταίο. Επίσης, το μήνυμα προς την Αθήνα είναι πως η αναβαθμισμένη σχέση με Ουάσιγκτον και Τελ Αβίβ – που δεν μπορεί παρά να ενοχλεί την Αγκυρα – έχει κόστος.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
