Βλέπουμε την Επανάσταση του 1821, συνήθως, από μέσα προς τα έξω. Δεν έχουμε δοκιμάσει το αντίστροφο. Να τη δούμε ως δυναμικό στοιχείο της μεταβολής του κόσμου όταν άλλαζε σελίδα και έμπαινε σε μια νέα εποχή. Αυτούς τους διεθνείς ορίζοντες της Επανάστασης αποσκοπεί να εξερευνήσει ένα μεγάλο διεθνές συνέδριο, του οποίου η προετοιμασία, και η συζήτηση μεταξύ των 46 ερευνητών, κυριολεκτικά από όλον τον κόσμο.
Το συνέδριο αυτό προσεγγίζει την Επανάσταση ως καταλύτη αλλαγών, όχι μόνο στη νευραλγική Μεσόγειο αλλά και πέραν των ωκεανών, όχι μόνο στην εποχή της αλλά και στις δεκαετίες που ακολούθησαν. Αφετηριακή ιδέα είναι πως οι Ναπολεόντειοι Πόλεμοι είχαν την έκταση και τον δυναμισμό ενός παγκόσμιου πολέμου. Κλόνισαν επομένως το κρατικό σύστημα της Ευρώπης, τόσο ως προς τον συσχετισμό δυνάμεων όσο και ως προς την εσωτερική κυριαρχία των κρατών που βασιζόταν σε επαγγελματικά στρατιωτικά σώματα και όχι στον εθνικό στρατό, και στην έμμεση και όχι άμεση συλλογή φόρων. Κάθε είδους κοινότητες και τοπικές εξουσίες διεκδίκησαν ανακατανομή της ισχύος και της κυριαρχίας, σχεδόν παντού στην Ευρώπη, και βεβαίως στα απέραντα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που εκτεινόταν σε τρεις ηπείρους. Η Ελληνική Επανάσταση ξέσπασε πάνω σε αυτό το σεισμικό ρήγμα. Από αυτό αντλούσε ενέργεια και σε αυτό, εν πολλοίς, οφείλονται η επιτυχία και η παγκόσμια αναγνώρισή της.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
