Ο πατέρας της εκπαιδευτικής τηλεόρασης

Λόιντ Μόρισετ (2 Νοεμβρίου 1929 – 30 Ιανουαρίου 2023)

Οταν το 1966 ο 37χρονος τότε Λόιντ Μόρισετ παρατήρησε ότι η μικρή του κόρη, Σάρα, τραγουδούσε διαφημιστικά τζινγκλ και καθόταν ευλαβικά μπροστά στην τηλεόραση τα πρωινά του Σαββατοκύριακου πριν ακόμη αρχίσει οποιαδήποτε εκπομπή προγράμματος περιμένοντας την έναρξη των καρτούν, είχε μια επιφοίτηση. Αντί του αδιάκοπου τρεχαλητού του Μπαγκς Μπάνι και της παρέας του ή του ατέλειωτου παιχνιδιού της γάτας με το ποντίκι μεταξύ των «Τομ και Τζέρι» η μικρή οθόνη θα μπορούσε να αποδειχθεί εκπαιδευτικό μέσο για παιδιά προσχολικής ηλικίας. Εριξε την ιδέα στη φίλη του, Τζόαν Γκαντς Κούνεϊ, η οποία εργαζόταν ως παραγωγός στο κανάλι WNDT: «δεν ξέρω, ας το συζητήσουμε», του είπε εκείνη. Τρία χρόνια μετά τη συζήτηση, στις 10 Νοεμβρίου 1969, θα παιζόταν το πρώτο επεισόδιο του «Sesame Street» («Σουσάμι, άνοιξε», στα ελληνικά) και έκτοτε οι χαρακτήρες του θρυλικού Τζιμ Χένσον, ο Μπερτ, ο Ελμο, ο Κέρμιτ, ο Οσκαρ ο Γκρινιάρης, το Κούκι Μάνστερ μετρούν 4.633 επεισόδια και ένα κοινό 120 εκατομμυρίων σε 150 χώρες. Πειραματικός ψυχολόγος με μεταπτυχιακές σπουδές στο UCLA και διδακτορικό από το Γέιλ ο οποίος εργαζόταν για τον μη κερδοσκοπικό Οργανισμό Κάρνεγκι, ο Μόρισετ πρότεινε ένα είδος μάθησης διά του παιχνιδιού: με σκετς, τραγούδια, κουκλοθέατρο μια τηλεοπτική εκπομπή θα μπορούσε να βοηθήσει τα παιδιά, ιδιαίτερα εκείνα των λιγότερο προνομιούχων οικογενειών, να αναπτύξουν ικανό υπόβαθρο για τις πρώτες τους γνώσεις ή να συμπληρώσουν τα κενά του σχολείου. Εξασφάλισε 8 εκατομμύρια δολάρια προωθώντας την ιδέα του προγράμματος στο Ομοσπονδιακό Γραφείο Εκπαίδευσης και σε οργανισμούς όπως το Ιδρυμα Φορντ και φρόντισε ο προϋπολογισμός του να περιλαμβάνει διαρκή έρευνα ως προς την ψυχολογία και τη μάθηση. «Το ένα τρίτο των χρημάτων κατευθυνόταν στην έρευνα», θυμόταν σε συνέντευξή του το 2019, «ποσό που τα εμπορικά κανάλια δεν θα μπορούσαν να διαθέσουν σε καμία περίπτωση». Πάνω από όλα, ωστόσο, ο Λόιντ Μόρισετ απέδειξε ότι η ποιότητα του εκάστοτε μέσου δεν είναι εγγενής στη φύση του, καθορίζεται από το μήνυμα που επιλέγεις να προβάλεις.