Τους τελευταίους τέσσερις αιώνες, η αντίληψή μας για το πολιτικό έχει συνδεθεί με την αναπαράσταση του ιστορικού χρόνου ως δραματική ή διαλεκτική διαδικασία της «κολεκτιβοποίησης» της υποκειμενικής εμπειρίας. Τι θα απομείνει από αυτή την άρθρωση της πολιτικής, της ιστορίας και της κοινωνικότητας όταν εφαρμοστούν πλήρως τα αποτελέσματα της ψηφιακής επανάστασης;
Εχω πλήρη επίγνωση του κινδύνου να παρέχω απλώς μια ακόμη εκδοχή χιλιοχρησιμοποιημένων τεχνοφοβικών επιχειρημάτων μιλώντας για την αυξανόμενη υποταγή της καθημερινής μας ζωής στην τεχνολογία της πληροφορίας, ως «καταστροφή». Πιστεύω ότι το φιλοσοφικό καθήκον δεν είναι να απεικονίσουμε αυτή την καταστροφή ως κακή, αλλά να αναγνωρίσουμε τις μορφές που παίρνει. Αν και δεν μπορώ να κρύψω το γεγονός ότι, κατά την άποψή μου (ακόμα κι αν παλεύω ενάντια στην a priori απαισιοδοξία), αυτή η αλλαγή είναι πρωτίστως καταστροφική σε σχέση με ορισμένες θεμελιώδεις πολιτιστικές αξίες.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
