Ο ιππότης του ποδοσφαίρου

Μπόμπι Τσάρλτον(11 Οκτωβρίου 1937 – 21 Οκτωβρίου 2023)

Στα χρόνια της δεκαετίας του ’60, όταν τα αγγλικά δεν είχαν ακόμη καταστεί η διεθνής lingua franca και ο κόσμος ήταν πολύ λιγότερο παγκοσμιοποιημένος από ό,τι σήμερα, σε πολλά μέρη της Γης οι λέξεις «Μπόμπι Τσάρλτον» αποτελούσαν συνώνυμο της Μεγάλης Βρετανίας. Ο χαφ από το Ασινγκτον, που από παιδί ήταν ήδη τόσο ταλαντούχος ώστε τον φλέρταραν 18 ομάδες προτού υπογράψει στα 16 του με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, εκπροσωπούσε ένα ποδόσφαιρο αυτοπεποίθησης και φινέτσας. Πρωταθλητής Αγγλίας το 1956 και το 1957 με μια νεανική ομάδα (τα «μωρά του Ματ Μπάσμπι», προπονητή της Γιουνάιτεντ), ήταν ένας από τους ελάχιστους που σώθηκαν από το τρομερό αεροπορικό δυστύχημα της 6ης Φεβρουαρίου 1958, το οποίο ξεκλήρισε την ομάδα. Ο μετριόφρων νεαρός έγινε εσωστρεφής ενήλικος, φορτωμένος την ενοχή της επιβίωσης. Στο γήπεδο δεν την έδειξε ποτέ. Πάτησε ξανά το χορτάρι μόλις 23 μέρες μετά την καταστροφή, ζητώντας την εξιλέωση (ή τη λήθη) στον πυρετό του αγώνα. Η Μάντσεστερ ξαναχτίστηκε γύρω από αυτόν και εκείνος ήταν που οδήγησε την Εθνική Αγγλίας στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1966 σκοράροντας και τα δύο γκολ στον ημιτελικό με την Πορτογαλία. «Η Αγγλία κέρδισε γιατί ο Μπόμπι Τσάρλτον ήταν κατά τι καλύτερος από εμένα» θα παραδεχόταν χρόνια αργότερα ο Φραντς Μπεκενμπάουερ μιλώντας για την ήττα της Γερμανίας με 4-2 στον τελικό του Γουέμπλεϊ όπου οι δυο τους είχαν αλληλοεξουδετερωθεί μαρκάροντας ο ένας τον άλλον. Το 1968 ο Τσάρλτον θα συμπλήρωνε το κορυφαίο βιογραφικό μεταξύ όλων των άγγλων παικτών κατακτώντας το Κύπελλο Πρωταθλητριών απέναντι στην Μπενφίκα. Μετά το τέλος της καριέρας του θα διέπρεπε ως σχολιαστής, αλλά θα έπαιζε και κρίσιμο ρόλο ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Γιουνάιτεντ στα θρυλικά χρόνια του σερ Αλεξ Φέργκιουσον, με τον οποίο ανέπτυξε μια ιδιαίτερα θερμή σχέση. Σερ έγινε και ο ίδιος, το 1994, τιμή σε μια ολόκληρη ηρωική εποχή όπου το ποδόσφαιρο δεν είχε ανάγκη φτιασίδια και υπεράνω όλων ήταν η μπάλα.