Ο εργασιομανής νομπελίστας

Οταν ο νεαρός απόφοιτος του Γέιλ Τζον Γκούντιναφ συνάντησε για πρώτη φορά τον επιβλέποντα καθηγητή του μεταπτυχιακού του στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου, η συνομιλία τους ήταν σύντομη: «Εχεις δύο προβλήματα. Το πρώτο σου πρόβλημα είναι να βρεις ένα πρόβλημα και το δεύτερο να το λύσεις. Καλημέρα». Ο Γκούντιναφ, γιος πατέρα που τον είχε στείλει να σπουδάσει με μόλις 35 δολάρια στην τσέπη και αρνήθηκε να ξαναδεχθεί οποιαδήποτε οικονομική βοήθεια από εκείνον, δεν πτοούνταν από τέτοιου είδους προκλήσεις. Οχι μόνο αποφοίτησε ως διδάκτορας το 1952, εργάστηκε για 24 χρόνια στο Εργαστήριο Λίνκολν του ΜΙΤ και στη συνέχεια στην Οξφόρδη όπου και πραγματοποίησε μεγάλο μέρος της δουλειάς που τον κατέστησε διάσημο – της αναζήτησης μιας συμπυκνωμένης πηγής υψηλής ενέργειας που οδήγησε στην κατασκευή της παρούσας σήμερα σε κάθε κινητό και τάμπλετ μπαταρίας ιόντων λιθίου. Για δεκαετίες ο ίδιος θα πρότεινε μετατροπές και βελτιώσεις («θέλω να φτιάχνω πράγματα που θα αντέξουν στον χρόνο, δεν πιστεύω σε μια κοινωνία μιας χρήσεως») και ως τα βαθιά του γεράματα θα συμμετείχε στην έρευνα για την ανάπτυξη μπαταριών ηλεκτρικών αυτοκινήτων. Εργασιομανής και παραγωγικός, έφυγε από την Οξφόρδη το 1987, όταν αντιμετώπισε το φάσμα της υποχρεωτικής συνταξιοδότησης, και εγκαταστάθηκε στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Οστιν όπου δεν υπήρχε όριο ηλικίας. Σταμάτησε να δέχεται υποψήφιους διδάκτορες μόλις στα 96 του γιατί «στην ηλικία μου δεν αναλαμβάνω κάποιον που θα χρειαστεί τέσσερα χρόνια για να εκπονήσει το διδακτορικό του». Μεθοδικός ερευνητής πιο πολύ παρά ρήτορας του αμφιθεάτρου, θυμόταν μια φάρσα που του σκάρωσαν κάποτε οι προπτυχιακοί του γεμίζοντας τις πρώτες σειρές του αμφιθεάτρου με αρκουδάκια: «Αυτά τουλάχιστον κατάφεραν να μείνουν ξύπνια». Οταν το 2019 η Βασιλική Ακαδημία της Σουηδίας τον έψαχνε για να του ανακοινώσει ότι στα 97 του θα γινόταν ο γηραιότερος κάτοχος του βραβείου Νομπέλ, με δυσκολία τον εντόπισε γιατί ο ίδιος δεν διέθετε κινητό. Η μόνη χρήση της μπαταρίας που έκανε γνωστό το όνομά του ήταν στον βηματοδότη που υποβοηθούσε τη λειτουργία της καρδιάς του.