Ο επαναστάτης άλτης

Ντικ Φόσμπερι
(6 Μαρτίου 1947 – 12 Μαρτίου 2023)

Η επανάσταση του Ντικ Φόσμπερι ήταν εντελώς αναπάντεχη. Στη δεκαετία του ’60, καθώς οι επιδόσεις στο άθλημα του ύψους ανέβαιναν στα επίπεδα του 2,20 μ., οι άλτες χρησιμοποιούσαν ακόμη την κλασική τεχνική του «ψαλιδιού»: περνούσαν τον πήχη προτάσσοντας το ένα πόδι. Κάποιοι μπορεί να πειραματίζονταν με μια παραλλαγή στην οποία ο κορμός στη συνέχεια στρεφόταν γύρω από τον εαυτό του, διευκολύνοντας έτσι το πέρασμα του άλλου ποδιού, στην πράξη όμως δεν άλλαζαν και πολλά. Πρακτικά, επρόκειτο για εφαρμογή του απλού άλματος που επιχειρούσαν και οι εμποδιστές στα αντίστοιχα σπριντ. Η καινοτομία του Φόσμπερι ήταν να δώσει τέτοια ώθηση στο σώμα του ώστε να περάσει τον πήχη με την πλάτη ελέγχοντας μετά ευκολότερα την κίνηση των ποδιών. Επίσης, λάμβανε υπόψη το γεγονός ότι ο άλτης δεν χρειαζόταν πια να κοιτάζει πού θα προσγειωθεί: το επικίνδυνο χωμάτινο σκάμμα είχε αντικατασταθεί από στρώμα. Με τον τρόπο αυτόν ο ψηλός, λεπτός έφηβος από το Πόρτλαντ του Ορεγκον που κρινόταν πολύ αδύνατος για το μπάσκετ ή το αμερικανικό ποδόσφαιρο άλλαξε την ιστορία ενός ολόκληρου αθλήματος. Ο προπονητής του στο Πανεπιστήμιο του Ορεγκον διαφωνούσε. Χρειάστηκε ο Φόσμπερι να σπάσει το ρεκόρ αγώνων με 2,08 το 1967 για να συνταχθεί μαζί του. Οι αξιωματούχοι των αμερικανικών trials δεν πίστευαν ότι το στυλ αυτό θα λειτουργούσε στο υψόμετρο του Μέξικο Σίτι όπου θα διεξάγονταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1968. Αποδέχθηκαν τον Φόσμπερι όταν πέρασε και δεύτερο τεστ σε επίπεδο υψηλότερο από αυτό της θάλασσας. Στις 20 Οκτωβρίου 1968 ο Ντικ Φόσμπερι έκανε ολυμπιακό ρεκόρ με 2,24 μ. κερδίζοντας την παλιομοδίτικη τεχνική και το χρυσό μετάλλιο. Στους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες, το 1972 στο Μόναχο, 28 από τους 40 αθλητές του αγωνίσματος είχαν υιοθετήσει την τακτική του. Ο ίδιος δεν έμεινε για πολύ στον χώρο του αθλητισμού. Αποφοίτησε το 1972 ως πολιτικός μηχανικός και ίδρυσε μια συναφή εταιρεία εγκαταλείποντας τους αγώνες ύψους το 1973. Μετά το Μόναχο κανείς δεν κέρδισε κορυφαία διοργάνωση χωρίς να ακολουθήσει τη δική του έμπνευση.